Rust

Eerst die droom, dan Michel...
Ze zuchtte.
Waarom had hij ervoor gezorgd dat ik toch mee mocht...? Het was een klassenuitje, dus iedereen kwam, maar toch...

Alhoewel ze wist dat ze weinig contact met de meiden zou hebben, zag ze toch naar morgen uit.
Immers, ze hield erg van zwemmen. In haar dromen kon ze onderwater ademen, en beleefde ze allerlei avonturen in en uit het water.
Als ze al dan niet water naar haar wil kon sturen, dan had ze wel een vissenstaart.
Als een meermin...
Deze dromen waren het prettigst: ze voelde zich vrij.
Vrij van het leven, vrij van haar menselijkheid, vrij van verdriet.
Ze had het gevoel dat ze alleen in díe dromen echt leefde.
Maar zodra ze ging zwemmen in het echt...
Wat een fiasco ben ik toch... Ik kan niet eens meer goed zwemmen...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dat meisje... Wat is ze...?
Tot nu toe had Jorinde hem alleen nog maar in verwarring gebracht.
Zo lang ze hem maar tot hulp kon zijn, op één of andere manier, zou het niet uitmaken.
Of hij nou met een Mermaid Princess te maken had of niet kon hem niets schelen.
Ze had krachten, krachten die hij niet begreep, maar krachten niettemin.
Hij had ze gezien, hij had ze gevoeld. En toch had hij het gevoel dat er iets niet klopte.

Mikeru draaide zich om in zijn bed, voor zo ver zijn vleugels hem dat toestonden.

Morgen zou hij er het fijne van weten.
"Urk...!"
Hij voelde een kloppen in zijn borst, maar niet van een hart.
Met iedere klop nam de intensiteit toe, en hij kromp ineen.
Ook vannacht zou hij onrustig slapen...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Hoe durven ze...!"
Kaos, met zijn pekzwarte haar en met een glazen bol in zijn handen, waarin een donkere storm raasde.
"Hoe durven ze!"
De greep op de bol werd sterker, net zoals de storm in de bol zelf.
"Zelfs toen ik zijn krachten afnam..."
Hij zakte ineen op zijn stoel.
"Waarom had hij dat overleefd...? Hij had moeten verdwijnen, zo simpel was het! Hij heeft geen lichaam in die wereld, dus waarom?! Waarom?!" vroeg hij zichzelf hardop af.
De bol brak, en duistere wolken rezen eruit op.

"Ja, meester?"