Hoofdstuk 12

Toen ik mijn laatste stukje had gespeeld begon Zayn luid te joelen en wreef even onopvallend met zijn vinger onder zijn oog. Ik porde hem in zijn buik en lachte.
'Wauw' fluisterde hij verwonderd. 'Ik kan wel begrijpen waarom je daar uitgenodigd bent Al' ik lach. Zachtjes begin ik weer te tokkelen. Dit keer een niets moeilijker nummer. 'Dust in de wind' Hij is dat misschien oud, maar dit is wat ze zeggen nou echt een gouwe ouwe. Met een schuin oog kijk ik naar Zayn terwijl ik het tokkelpatroon probeer aan te houden. Hij kijkt als gehypnotiseerd naar mijn handen. Dat lijkt mij zo leuk trouwens he, om iemand te kunnen hypnotiseren. Moet ik toch maar eens een keertje gaan uitproberen. Lijkt me lachen, een Zayn die tokkend door de kamer rent. Al kan ik er bij Zayn natuurlijk ook gewoon een paar shotjes ingooien. Komt op hetzelfde neer. Terwijl ik bedenk waar ik in hemelsnaam een oud zakhorloge kan kopen, jeweetwel waarmee ze dan voor je ogen zwaaien en zeggen dat je hem volgen met je ogen, kom ik aan het einde van het nummer terecht. Zayn fluit tussen zijn tanden door en wilt bijna gaan applaudisseren, maar als hij erachter komt dat dat wel een beetje raar staat in zijn eendje laat hij het maar.

Terwijl Zayn nog met zijn ogen aan het nagenieten is van het concert, of hi is gewoon moe, doe ik rustig mijn gitaar weer in mijn hoes. 'Filmpie kijken?' vraag ik hem. 'Filmpie kijken' zegt hij bevestigend. Ik loop naar de tv en klik hem aan terwijl Zayn lui op de bank blijft liggen. 'Welke film slomo?' Hij kijkt verveeld op. 'Weet ik veel, kies maar iets.'

Als ik had gekund had ik nu de meest meisjesachtige film ever opgezet, maar aangezien we bij Zayn thuis waren en hij niet echt veel van die films had, behalve een paar Barbie films voor z'n zusjes en daar had ik ook niet echt zin in, koos ik maar voor Pirates of the Carribean. Gewoon omdat Johnny Dep het zo ontzettend goed doet als Jack en het gewoon een van de leukste films op deze aardbol is. Nadat de film is opgestart nestel ik me tegen Zayn aan die eerst vermoeid zucht en iets mompeld in de zin van 'Moet dat nou?' maar daarna er zich bij neerlegt dat hij me toch niet meer weg krijgt. En we weten toch trouwens allebei dat ik zo meteen opgekruld op de bank ga liggen met mijn hoofd op de bankleuning.

Nadat Jack Sparrow weer een grandioos gevecht heeft gewonnen met weetikveelwie en weetikveelwaar besluit ik maar eens op huis uit te gaan. Ik hijs mijn tas op mijn rug en zeg Zayn gedag. Maar blijkbaar is hij het daar niet mee eens. 'Jij haat helemaal niet in je eentje nu over straat jongedame. En zeker niet dat pokke eind tot je huis door die skirre buurt van je.'
'Ja hallo, dat fiets ik wel vaker alleen hoor' zeg ik verontwaardigd terug maar stiekem vind ik het wel heel lief van hem. En hij heeft gelijk, het is niet echt chill om in je eentje, 's nachts door mijn buurt te fietsen.
Terwijl Zayn zijn fiets van het slot haal sta ik weer te klungelen met mijn gitaartas. 'Kom maar hier met die tas' zegt Zayn met een zucht. Ik besluit niet te protesteren want het is dus echt wel fijner fietsen zonder die tas en Zayn is ook nog eens een van de personen waaraan ik mijn gitaar toevertrouw. En zo fietsen we in stilte naar huis. Geen zin om de stilte te verbreken. Al is het in Londen natuurlijk nooit echt stil. Als we geroep horen of gehuil fietsen we gewoon wat sneller door. Ja sorry hoor, maar ik heb geen zin in problemen. En Zayn trouwens ook niet dus dat komt mooi uit.

Zayn is sowieso niet zo'n vechtjas als de meeste jongens van zijn leeftijd. Nouja, dan als de meeste jongens met wie ik om ga dan. En ik ben hou ook niet zo van oproerkraaiers. Eigenlijk is Zayn gewoon een bangeschijterd maar who cares? Hij is en blijft wel mijn bangeschijterd.
Als we bij mij thuis zijn aangekomen neem ik de tas van hem over en wens hem welterusten. Hij knikt en vraagt of ik het verder wel red. ik beantwoord die vraag positief en hij keert zijn fiets onhandig en fietst er weer vandoor. Ik geniet even van de aangename temperatuur. Als ik om mij heen kijk zie ik net dat er een persoon achter een gordijn verdwijnt een paar huizen verder. Ik ril even maar besteed er verder geen aandacht aan. Ik bespied ook zo vaak andere mensen. Nouja, niet echt bespieden maar je snapt wel wat ik bedoel. De deur klikt moeizaam open als ik mijn sleutel erin ronddraai. Zachtjes sluit ik de deur ook weer om te zorgen dat er niemand wakker word in dit huis. Dan haast ik mij naar mijn kamer en kruip direct mijn bed in. Ik heb geen zin om mijn tanden te poetsen dus ik besluit het niet te doen. Heel slecht, maar ik poets morgen wel dubbel.