Chapter twenty-nine

Oké, Ken je Michiel? Zo jeweetwel, groot, arrogant, irritant..
Ja, ik denk het wel zei Justin.
Die heeft mij gechanteerd deze morgend, en 1 van zijn andere vriendjes duwde Charlotte hard opzij, zodat ze op de grond viel., ze stonden met een hele groep om me heen, 7 jongens ofzo, en ze zeiden dat als ik nog iets met jou had, ze jou in elkaar gingen slaan.
En Michiel zei ook dat ik van hem was, en ik riep uit dat ik van niemand was en en en.
Wat en? vraagt Justin bezorgt.
Alles, gewoon. ik ben doodsbang, maar opeens kwam er een leerkracht, en toen waren ze weg. We moesten alles uitleggen op het bureau, en Michiel gaat van school gestuurt worden, das dan ook het enige positieve.
Oh, dan kan die vuile kerel je niet meer lastigvallen. zegt Justin een beetje opgelucht, en terwijl hij dat zegt klopt hij op zijn bed, om te zeggen dat ik erbij moet komen zitten. Ik doe dat en dan vraagt hij; Hou je nog van mij? waarop ik antwoord: Wat een domme vraag! Wat denk je zelf?! en ik geef hem een kus.
Als ik terug opkijk zie ik Charlotte een beetje wegkijken. Oh, sorry zeg ik; waardoor ze moet lachen.Waar denk je aan? vraag ik aan haar.
Wel, jeweetwel. Ik ben blij dat dat moment voorbij is, want echt, ik zweer het je, ik was doodsbang.
Ik ook, Charr, ik ook.