18 - Onheldere mengsels

“Alice?” Lexie fluisterde mijn naam. Ik voelde hoe haar adem in mijn oor blies. Ik hoorde haar, zag haar en voelde haar, maar toch kon ik me niet bewegen. Mijn lichaam verstijfde, maar de gedachten in mijn hoofd waren meer dan enkel levendig. Ik dacht tienduizend dingen, maar toch kon ik mijn hoofd er niet toe brengen om mijn lichaam te doen functioneren. Het was alsof de verbintenis tussen mijn hersenen en mijn spieren verbroken was. “Je hoeft niet bang te zijn”, vervolgde ze.
Haar hand gleed naar mijn heup. Ze trok me dichter tegen haar aan waardoor ik haar parfum beter kon ruiken. Onze blikken kruisten elkaar. Ik forceerde een glimlach. Ik ging dood van de zenuwen, maar tegelijkertijd ook van de opwinding. “Ben ik niet”, antwoordde ik voorzichtig. Haar ogen priemden zich vast in die van mij. Ik was niet bang, ik was enkel en alleen bloednerveus. Dat was iets totaal anders. Ik wilde dit moment maar al te graag. Ik denk dat ze me doorzag. Niet veel later voelde ik haar zachte, natte lippen op die van mij. Ik hield van haar kussen. Ik nam haar gezicht vast en ontdeed me van haar lippen. Haar ogen fonkelden en ik wist dat voor mij hetzelfde gold. Zachtjes kuste ik haar onderlip. Lexie slaakte in zucht die bijna niet te horen was. Ik genoot ervan. Ik plantte mijn lippen vol op die van haar. Ik wilde haar tergen, maar ik kon het niet laten. Ik wilde het zelf veel te graag. Voorzichtig duwde ik mijn tong wat meer in haar mond. Gretig ging ze op dat aanbod in. Zachtjes, maar tegelijkertijd ook krachtig volgden onze tongen samen een cirkelvormig patroon. Onze hartslagen versnelden samen. Ik duwde mijn lippen nog steviger op die van haar. Ik wilde haar meer kussen, meer en nog intenser, maar ik wist dat we aan onze limiet zaten. We konden elkaar niet meer kussen dan we al deden. Ik voelde hoe ik mijn grip verloor.
Lexie’s handen gleden voorbij mijn zij en bleven hangen bij mijn benen. Voorzichtig zochten haar handen een weg tussen mijn dijbenen. Ze streelde me heel even op een niet onaangename plaats. Ik huiverde en ontdooide. Toen was haar hand weg.
“Lexie.” Ik hoorde haar zachtjes grijnzen. Ze plantte kusjes in mijn nek. Dat was altijd al mijn zwakke punt geweest. Kusjes in mijn nek zorgden ervoor dat mijn verlangen zich volledig wou uitleven. Ik had het al meegemaakt en ik wist wat het kon teweeg brengen. “Alsjeblieft, stop.” Ik wist dat mijn stem mijn woorden niet ondersteunde. De kusjes zetten hun weg verder naar mijn hals en hielden halt bij mijn oor. Lexie wist het. Ze wist hoe ze me gek kon maken en ze wist donders goed dat vandaag een slecht moment was om mij te verzetten. Ze had me volledig. Ik gaf me graag aan haar.

“Ik weet dat je meer wilt.” Lexie’s stem klonk schor. Ik wist dat ook zij haar andere wereld al betreden had. “Ik weet dat ook.” Opnieuw gleden haar handen tussen mijn benen. Haar handen bleven wrijven op dezelfde plek. Hoewel er tussen haar hand en mijn intieme delen nog een jeans zat, leek het alsof ze me elk moment in een zevende hemel zou brengen. Ze maakte me gek. Mijn hoofd was leeg en in mijn lichaam tintelde alles.
Ik nam het heft in handen en greep haar bij haar polsen. Ik stuurde haar richting het bed. Met een plofje kwam ze op de licht verende matras terecht. Mijn lichaam gooide zich op dat van haar. Lexie grijnsde. Ze zag een kant van mij die ook ik nog nooit bij mezelf had gezien. Voorzichtig liet ik mijn hand in haar bloesje zakken. Ik voelde haar goed gevulde boezem. Ik kon niet wachten en stak mijn hand onmiddellijk in haar kanten bh. Haar linkerborst vulde mijn rechterhand volledig. Heel even kneep ik in haar zachte vel en daarna streelde ik met mijn duim rond haar tepel. Ik kon voelen hoe die na een tweetal bewegingen al helemaal hard was. Ik bleef met haar ene tepel spelen en voelde ondertussen hoe ze haar rug kromde. Ik maakte haar gek. Zij maakte mij gek. Wij waren beiden gek.

Niet veel later lag Lexie bovenop me. Ik staarde naar haar borsten die boven mijn gezicht bengelden. Ik staarde naar haar buik en hoe die eindigde in een rood slipje. Mijn hand streelde haar benen. Ze had zachte benen. Ze trok mijn kleren uit. Gewillig hielp ik haar daarbij. Ik wist dat ik naakt voor haar op mijn eigen bed lag, maar ik voelde er niet ongemakkelijk bij. Ze gaf me een tongzoen terwijl haar hand een weg zocht naar beneden. Ik schrok toen ik haar hand dáár voelde. Het voelde zo direct aan, haar vingers die over mijn schaamlippen gleden. Zachtjes ging ze heen en weer. Ik probeerde nog niet te kreunen. Ik wilde haar niet tonen dat ze me hier alleen al gek mee maakte. Haar vingers gleden verder weg in me. Hoe moest ik me hier tegen gaan verzetten? Haar bewegingen waren langzaam en zacht, maar werden afgewisseld met meer brute bewegingen op de momenten dat ik het niet verwachtte. Ze had me. Ze had me helemaal. En het ergste van al was dat ze het maar al te goed wist ook.
Haar lippen verlieten mijn mond, waardoor ik me voorbereidde op een nieuwe tinteling doorheen mijn hele lichaam. Dat was wat er met me gebeurde wanner ik gekust werd in mijn hals. Ik voelde geen lippen in mijn hals en ook niet in mijn oor. Ik opende mijn ogen om te zien waar ze naartoe waren. Tegelijkertijd voelde ik haar lichaam van mij glijden. Haar handen namen mijn benen vast en openden ze meer. Het eerstvolgende kusje dat ik voelde was er eentje tussen mijn benen. Nog eentje. En nog eentje. Er volgde wat tong en ik kon mezelf niet langer beheersen. Mijn ogen sperden zich open en een welgemeende zucht verliet mijn mond. Lexie stopte niet. Ze moest niet stoppen. Ze was op weg naar mijn hoogtepunt.

Zo snel als ze ermee begonnen was, zo snel stopte ze er ook mee. “Nee.” Het was geen kreun en ook geen bevel. Het was iets wat ik nog niet kende bij mezelf, het verlangen naar nog zo veel meer. Het was vreemd om geen controle te hebben. Ik had me overgegeven aan mijn instincten en die zeiden me slechts een iets: seks.
Lexie ging over me heen hangen. Ik tuitte mijn lippen. Haar gezicht ging aan mij voorbij en haar armen schoten richting mijn nachttafeltje. Vastberaden richtten ze zich tot de tweede lade, alsof ze al wist wat ze daar zou vinden. Ik draaide mijn hoofd naar links zodat ik haar gezicht kon zien. Nog net kon ik haar fronsende wenkbrauwen vatten op mijn netvlies. “Condooms, Alice?” In haar stem klonk geen toon van nieuwsgierigheid. Het was enkel en alleen een mededeling die ze deed. Ik wist donders goed dat ik nog altijd een doos ongeopende condooms had. Ik wist nog precies waar en wanneer en vooral waarom ik ze gekocht had. Op dat moment had ik niet kunnen weten dat ik het condoom met ribbeltjes niet zou moeten omdoen bij hem. Ik dacht er nog af en toe aan en mijn hersenen vergaten niet dat ze er nog waren. Ik stond er alleen niet elke dag meer bij stil. Ik zuchtte en probeerde mijn handen in mijn nek te zetten. Dat ging niet helemaal, aangezien Lexie zich nog altijd boven mij bevond. “Je hebt nog twee en een half jaar voor ze vervallen.” Ditmaal wist ik niet hoe ze het bedoelde. Ik wist niet of ze verbaasd, teleurgesteld, onzeker, nieuwsgierig, achterdochtig of wat dan ook was. Er kwam geen antwoord over mijn lippen gerold. Wat later liet ze zich van mij rollen en zodat ze naast me op bed lag. Haar hand zocht die van mij. “Het spijt me”, fluisterde ze. Ik keek haar aan, recht in de ogen. Ze zei dat het haar speet, zonder dat ze ook maar enig idee had van wat ze onbewust gedaan had. “Ik zie je graag.” Dat waren woorden die mijn lippen al lang niet meer geproefd hadden, maar ik meende wel wat ik zei. We wisten beidden dat dit het einde was van ons eerste avontuur. Lexie volgde mijn voorbeeld en kroop net zoals ik onder de lakens. Ze ging dicht tegen me aan liggen Ik kon haar warmte voelen. “Als je een speeltje zocht, kijk dan in het vervolg in het eerste laatje.” Ze gaf me een kusje op mijn oor. “Zal ik doen”, was het laatste wat ze zei voordat de stilte ons overviel.
Plots leek alles zo volmaakt en perfect dat het bijna niet waar was. Toch was het allemaal echt, maar ik geloofde het niet. Want ik wist dat het niet zo zou blijven, Lexie en ik. Het zou voorbij zijn nog voor ik het echt zou kunnen geloven. Ik kon niet geloven in een ‘altijd’. Ik kon niet geloven in een belofte. Niet meer.