13 - Onheldere mengsels

www.automutilatie.be > forumindex > persoonlijke berichten > dagboekjes > ***********

Gepost op 6 mei 2014, 22:50

Er zijn goede dagen en er zijn slechte dagen.
Er zijn dagen waarop ik barst van energie - dagen waarop ik het leven in handen wil nemen. Dan wil ik dingen doen, grenzen verleggen, meer mezelf zijn. Leven. Dat zijn de goede dagen. Er zijn dagen waarop ik amper de kracht kan opbrengen om me aan te kleden - dagen waarop het verleden me neerhaalt. Dan houd ik mezelf wakker tot lang na middernacht, zodat ik moe genoeg ben om ook werkelijk in slaap te vallen in plaats van te piekeren. Het voelt een beetje als sterven. Dat zijn de slechte dagen.
Maar er zijn ook heel wat dagen tussenin. Dat zijn de dagen waar ik val, maar ook weer opsta - dagen waarop ik vecht voor mezelf. Dan weet ik dat ik geen andere keuze heb dan even diep adem te halen en daarna terug verder te gaan.

Wat ik gisteren had, was een dag die ongetwijfeld tot de slechte dagen behoort. Ik vond mezelf terug op de rand. Ik stond letterlijk en figuurlijk te wankelen op de grens - de grens om terug toe te geven. Ik vond mijn gedachten en mijn handen bij mijn vijand. Ik vond mezelf vechtend, gek wordend en ik had geen vluchtroute. Ik was alleen met mezelf. Gisteren was een gitzwarte dag.

Maar het belangrijkste van dit alles is dat (ongeacht welke dag ik had) elke avond het getal omhoog gaat. Ondanks de slechte dag, veranderde het getal gisteren om half elf 's avonds. Dag 43 werd dag 44. En dat is wat telt - het tellen van de dagen.