05 - Onheldere mengsels

De liefde verteert je. Je gaat op in de vlammen en samen speel je een spel van knetterende vlammen. Maar net zoals het vuur in de haard uiteindelijk dooft, zo dooft ook het vuur der liefde, want niets blijft eeuwig. Of toch?

Ik drukte me dichter tegen hem aan terwijl ik hem kuste. Mijn armen omhelsden zijn middel. Niet veel later gleden ze omhoog om zijn gezicht te kunnen vastnemen. Ik hield ervan om zijn gezicht te kunnen strelen, om mijn handen in zijn nek te kunnen zetten. Ik duwde mijn lippen steviger tegen die van hem. Ik voelde passie in elke vezel van mijn lichaam. Ik hield van hem, van zijn gezicht, zijn lippen, zijn ogen, zijn lichaam. Ik hield van wie hij was, ik hield van zijn zachtaardig karakter. Ik hield van hoe hij van mij hield - en daar zat misschien de fout.
Naarmate ik de passie meer en meer zijn gang liet gaan in me, zo voelde ik ook de passie groeien bij hem - al was het in zijn broek weliswaar. Ik duwde hem met een heel klein beetje geweld tegen de muur. Ik kuste hem meermaals in de nek. Ik wist dat er daar ergens één specifiek plekje was dat hem gek zou maken. Zijn handen knepen in mijn kont. Daar hoefde hij niet mee op te houden. “Alice”, zuchtte hij plots. Wie zoekt die vond. Ik ging wilder tekeer in zijn nek en volgde een weg die leidde naar zijn oorlel. Zijn handen waren overal, op mijn rug, op mijn heupen, maar ook op mijn borsten. Hij was zo ver, ik voelde het.
Kleren belandden een voor een in de uithoeken van de kamer, tot hij overbleef in zijn ondergoed. Ik nam de pauze om hem aan te kijken. Ik liet mijn blik over hem glijden, van kop tot teen. Zijn haren waren warrig geworden en waren samengeklit door de opwinding. Zijn pupillen waren verwijd. Zijn ogen keken me tegelijkertijd liefdevol en verlangend aan. Zijn mond glimlachte schamper naar me. Ik wist dat hij zich ergens ongemakkelijk voelde doordat ik hem zo bekeek. Ik keek naar zijn borstkas. De borstkas waar ik zijn hart al zo vaak had horen en voelen kloppen. Een kloppend, menselijk hart. Ik keek graag naar z’n buik. Mijn blik bleef hangen bij zijn grijze boxershort en bij wat ik er zag. Pas toen besefte ik dat ik de hele tijd al naakt voor hem had gestaan. Ik besefte het, maar ik voelde me er niet meer ongemakkelijk bij. Ik geloofde dat hij mijn lichaam graag zag. Ik maakte me er niet meer druk om. Ik geloofde hem. Ik geloofde hem echt.
Mijn handen gleden in zijn broek. Ik voelde zijn billen en duwde me opnieuw meer tegen hem aan. Nog voordat ik mezelf ertoe kon brengen, had hij zich al ontdaan van zijn laatste kledingstuk. Ik hield van dit gevoel. Ik hield van alle delen van zijn lichaam tegen mijn lichaam. Het voelde goed om zo intiem te zijn. Niet enkel lichamelijk. Ik hield van de liefde die tussen ons in hing. Ik hield van ons.