30 ~ Owen Playfair

*Even blijf ik stil staan om te kunnen realiseren wat ik zie...*

‘Rein’ Ik zie dat hij schrikt en op kijkt.
‘Wat ben je aan het doen?’ Ik moet moeite doen om niet in de lach te schieten. Het ziet er ook zo sullig uit. Helemaal aan de andere kant van mijn kamer, in een hoekje, zit Rein. Zijn telefoonscherm is de enige lichtbron in de kamer. Aan zijn houding te zien zit hij gehurkt op de grond. Met zijn rug naar mij toe gekeerd en zijn blik strak naar het scherm zegt hij
‘Ik zit gewoon even op Twitter, hoezo?’
‘We dachten dat je door de verpleegster was meegenomen’ Ik zie rein hoofdschuddend lachen. Langzaam komt hij overeind en het wordt gelijk donker in de kamer zodra hij zijn telefoon vergrendeld.

‘Hé Nils’ Nils hij kijkt op ‘Kan je even dat pak meel aan mij geven’ Roept hij luid door de keuken heen. Niet al het meel is tot nu toe in het pak gebleven, grotendeels zit bij Nils in het haar. Ik ‘schoot uit’ terwijl ik het pak openmaakte. Er is ook al een ei gesneuveld, de restanten zijn zichtbaar op Daans witte T-shirt. Hij is nu druk bezig met het mixen van alle ingrediënten voor de cakejes.

De warme lucht komt mijn gezicht gelijk tegemoet wanneer ik de ovendeur open. De geur dringt langzaam mijn neus binnen, de geur van Vanille snuif ik op. Ze ruiken alsof ze goed gelukt zijn, alleen zegt dat niet alles.
’CAKEJE, CAKEJE!’ een over enthousiaste Fay komt op mij afrennen terwijl ik de gloeiende heten bakplaat uit de oven haal.
‘Nee fay, dat is-‘ en daar gaat het mis. Ze pakt enthousiast een cakeje en laat hem bijna gelijk weer vallen. Ze roept dat het pijn doet en begint te huilen. Nils komt aan snellen en tilt Fay op. Hij zet haar naast de gootsteen op het aanrecht en draait de kraan helemaal open. Daan en Rein komen ook aangelopen kijkend wat de herrie veroorzaakte. Daan geeft Fay in vlotte aai over haar haar. Rein schenkt voor iedereen een glas ranja in. Ik zit de bakplaat op twee onderzetters. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Fay een klein kusje op Nils zijn lippen drukt, daar aan vast zit een dikke knuffel. Ze wordt van het aanrecht getild en komt naar mij toe gehuppeld. Ik voor haar neer.
‘Kijk het doet geen pijn meer!’ Trots laat ze haar vinger aan mij zien. Ik glimlach.
‘Mooi!’ Ze bolt haar handen rond haar mond en fluistert dan in mijn oor.
‘Ik gaf Nils net een kusje!’ Ze slaat haar hand voor haar mond, alsof ze een grote misdaad heeft gepleegd. En begint dan aanstekelijk te giechelen. Hoofdschuddend geef ik haar een knuffel en een kusje.

We stoppen de cakejes in de doos en trekken allemaal een jas aan. We hebben eerst met zijn vijven, met Fay, een cakeje gegeten. We hebben bedacht dat we de rest even wegbrengen. We lopen met zijn vieren rustig de straat uit - om de cakejes te gaan brengen - richting…..