De Zuidelijke Waterstam - 28

“Ik loop geen direct gevaar, generaal”, zei ik met een glimlach. “En als het moet, kan ik mezelf uitstekend verdedigen.”
“Zoals u wenst, prinses.” Hij leek niet helemaal overtuigd.

“Maak u geen zorgen, ik ken prinses Yue, generaal Thomatio en Katara heel goed, als er echt iets gebeurd, weet ik zeker dat ik op hen kan rekenen. En ik heb al eerder tegen watermeesters gevochten, ik weet wat ik kan.”
“Goed.” Hij wenkte zijn mannen en ging het dorp uit. De mensen van de waterstam keken verbaasd op.
“Hij is op zich best vriendelijk”, zei Yue.
“Tsubasa had hem aangeraden”, zei ik. “Hem ken je nog wel zeker?”
“Ja, hij was ook de kwaadste niet.”
“Hoe gaat het hier?”
“We hebben alle gewonden verzorgd, prinses, al zijn er nog een aantal die wat herhaling kunnen gebruiken.”
“Uitstekend. Hoe is het met Katara?”
“Ze is vreselijk geschrokken. Zij niet alleen trouwens, de dorpelingen lijken bang te zijn voor haar. Ze blijft constant in de buurt van mij of haar vader.”
“Logisch. Waar is ze nu?”
“Een eindje verder in het dorp.” Ik knikte.
“Yue, ik vind het vervelend om te zeggen en ik wil het zeker niet zeggen met Katara erbij, maar je zal de schade die zij veroorzaakt heeft, wel moeten vergoeden.”
“Weet ik, Lizzie. Maak je geen zorgen, dat kunnen we wel betalen. Alleen heb ik het geld niet meteen bij natuurlijk.”
“Ik schiet wel voor”, zei ik met een glimlach. “Ik was toch van plan nadien mee te komen met jullie. Al heb ik daar in de buurt ook wat werk te doen voor de vuurnatie.”
“Gelukkig”, zei Yue. “Ik moest Yle beloven je te smeken mee te komen.”
“Heb jij even geluk dat dat niet nodig is”, grinnikte ik. “Maar vertel eens, wat heb jij hier gemerkt in de stam, hoe het er hier aan toe gaat?” Yue zuchtte en vertelde alles wat ze te weten was gekomen. Over sturing, over zieken, over belastingen, over het eten en over de angst die de mensen hadden van de vuurnatie.
“Ik heb mijn mannen erop uitgestuurd voor eten, maar de soldaten konden daar niet mee lachen en eisten telkens de helft op, zodat er nog steeds niet genoeg was voor én mijn mannen én de stam.”