De Zuidelijke Waterstam - 27

“Hij lijkt me behoorlijk duur.”
“Ach, dat viel wel mee.”

“Ah, en dat komt uit de vuurnatie, dat is duidelijk van de hand van Geijutsu, of ik moet me wel heel erg vergissen. Eén van de beste kunstenaars uit ons rijk.” Ik keek glimlachend naar de commandant.
“Inderdaad, prinses, u bent duidelijk een kenner.”
“Ach, op ons paleis staan er ook een paar dingen van hem”, wimpelde ik glimlachend het compliment af, terwijl ik het beeld zogezegd verder bekeek.
Abrupt draaide ik me om.
“Hoe heeft u dit allemaal betaald?”, vroeg ik streng.
“Pardon?”
“Ik vroeg hoe u dit allemaal betaald heeft”, herhaalde ik, terwijl ik naar hem toe liep. “Zo’n hoog loon heeft u niet, is het wel?”
“Nou, nee, niet echt, maar…”
“En voor zover ik weet komt u evenmin uit een rijke familie. U moet heel hard gespaard hebben om dit allemaal te kunnen betalen.”
“Ach, ik hou van kunst en…”, probeerde hij zich eruit te praten.
“Dat is duidelijk. Kunst, weelde, rijkdom, drie dingen die uw kantoor en de rest van het gebouw, zo ver ik het al gezien heb, typeren.”
“Zoals ik al zei, ik hou van kunst en…”
“Ik geloof dat ik weet waar al het geld heen is dat voor de heropbouw van de stam bedoeld was.” Zonder nog iets te zeggen, liep ik zijn kantoor uit, terug naar de stam.

“Prinses.” Generaal Ylein maakte een buiging.
“Generaal”, knikte ik hem toe. “Hoe loopt alles hier?”
“Geen van deze mensen heeft geprobeerd het dorp te verlaten, prinses.”
“Goed”, zuchtte ik opgelucht. “Haal prinses Yue even voor me, wilt u?”
“Natuurlijk, prinses.” Hij liep weg en kwam bijna meteen terug met Yue, die ook een buiging maakte.
“Prinses Lizzie”, groette ze beleefd. Ik glimlachte.
“Generaal, ga met uw mannen de commandant en zijn soldaten in het oog houden”, beval ik. “Geef uw ogen maar goed de kost in dat gebouw en zorg dat ze niets verstoppen. En dat ze binnen blijven, uiteraard.”
“Maar prinses, en u dan?”, protesteerde hij aarzelend.
“Ik loop geen direct gevaar, generaal”, zei ik met een glimlach. “En als het moet, kan ik mezelf uitstekend verdedigen.”
“Zoals u wenst, prinses.” Hij leek niet helemaal overtuigd.