APWBP Boek 1 Hoofdstuk 9 Deel 3

“Die Wemel-tweeling blijft even veel streken uithalen”, zei Banning. “Daarstraks in de les hadden ze ook weer wat leukers te doen dan opletten.”
“Dat was te verwachten, die broertjes zijn daar soms bijzonder origineel in. Kan hun oudere broer hen niet in toom houden?”, vroeg ik.
“Percy? Hij doet zijn best als klassenoudste”, zei Minerva zonder aarzelen. “Alleen ben ik bang dat die tweeling hem net te boven gaat.”
“Tja… Een beetje lol op zijn tijd kan vast geen kwaad”, mompelde ik. “Zolang ze niemand kwaad doen… En die jongere broer van hen?”
“Ronald Wemel? Niet de ijverigste, maar voorlopig haalt hij ook geen streken uit”, zei Minerva.
“Hij trekt heel erg op met de jonge Harry Potter”, zei Filius. “Die twee zijn nauwelijks uit elkaar te krijgen.”
“Ik hoop dat hij niet al te erg naar Harry opkijkt?”
“Nee, dat lijkt me niet”, zei Minerva. “De jonge Potter lijkt juist verlegen te zijn om al die aandacht.”
“Hij kijkt op naar de Wemels, omdat die veel meer van magie weten dan hij”, zei Pomona.
“Ee-een heel, heel ru-rustige e-en be-beleefde jongen.”
“Al heeft hij een bepaald talent”, zei Minerva. “Maar ik moet toegeven, wat voor lastpak James soms ook kon te zijn, hij was ook allesbehalve dom.”
“En Lily was ook een ontzettend slimme heks”, zei Banning. “Hij heeft zijn talent vast van zijn ouders.”
“Ik was bang dat hij meer op zijn vader zou lijken, maar hij lijkt het bescheiden karakter van zijn moeder te hebben gekregen.”
“Dat is goed.” Ik glimlachte. “Uitstekend zelfs. Al die starende blikken hadden hem ook het hoofd op hol kunnen brengen, maar gelukkig hebben ze net het tegenovergestelde effect. Ik denk dat we nog veel van Harry kunnen verwachten.”
“Misschien wel, maar we mogen nooit vergeten dat hij maar een leerling is, net als alle anderen”, zei Pomoma.
“Uiteraard, uiteraard. Zijn er nog andere leerlingen die opvallen?”