Hoofdstuk 11

'Nou kijk, je weet toch dat ik in de muziekwinkel werk' Zayn knikt. 'Promotie gekregen ofzo?'
'Nee, en hou je mond' gebied ik hem op mijn vriendelijkste toontje. Hij grinnikt even maar zet daarna wel een neutraal gezicht op. 'Daar kwam dus een man langs van een chique muziekschool hier in Londen' vervolg ik mijn verhaal. 'Hij hoorde mij spelen en voila, ik mag auditie komen doen en dan krijg ik misschien wel een beurs!' Zayn slaakte een gilletje, een heel damesachtig gilletje moet ik zeggen maar dat mag de pret niet bederven, en slaat zijn armen om mij heen. 'Alex! Wat ontzettend goed! Ik wist niet eens dat je zo goed was joh. Wanneer is de auditie? Wat ga je spelen? Wanneer hoor je of je door bent?' Lachend probeer ik op alles vragen antwoord te geven.'Ik zal zo nog wel een stukje voor je spelen. Morgen. Ehm viool enzo. Een week na mijn auditie hoor ik het en dan begint het jaar gelijk een paar dagen daarna.'

'Maar als je gaat studeren en zoveel moet oefenen. Heb je dan nog wel tijd voor mij?' vroeg Zayn met een pruillipje. 'Natuurlijk gekke pinda. Voor jou heb ik altijd tijd! Zeker als je zo'n lief koppie trekt zoals je nu doet.'
'Heb je dan toevallig zin om nu een stukje voor mij te spelen, want ik zag dat je je gitaar meehebt.' Zei hij nu met een pruillipje en een schattig baby stemmetje.'
'Haha, ja hoor' zei ik lachend en ik stond al op om hem uit de gang te pakken. Toen ik net weg wou lopen greep Zayn mij nog snel bij mijn hand vast. 'Heb je dan ook zin om mijn kamer daarna op te ruimen' zei hij terwijl hij wild met zijn ogen knipperde in de bedoeling schattig over te komen. 'Nee gek. En zeker niet als je zo raar doet met je ogen want dat is eerder angstaanjagend dan aandoenlijk. Zayn keek mij verontwaardigt aan en volgens mij maakte hij nog een gebaar in mijn richting maar die zag ik al niet meer omdat ik de kamer uitliep.

Toen ik de kamer weer in kwam, dit keer met mijn gitaar moest ik lachen om het tafereel. Zayn hing languit over de bank en probeerde volgens mij met zijn voeten zijn hoofd aan te raken. Helaas voor hem was hij nou eenmaal niet zo lenig en was hij nog niet eens op de helft. 'Oef, beetje hulp graag' kreunde hij terwijl hij met zijn handen zijn voeten vastpakte en ze nog verder naar voren trok. Ik hoorde een knak en Zayn piepte en zielige 'Au'. Daarna ging hij weer normaal liggen. 'Sorry hoor, ik moest even mijn rug kraken. Dat zegt mijn coach' grijnsde hij. Ik weet niet of die coach bedoelde dat je je rug moest breken of dat hij sowieso wel een coach examen had gedaan, als dat bestaat, maar ik besloot er maar niks van te zeggen. Ik pak mijn gitaar uit en Zayn snuift met zijn neus. 'Wat?' vraag ik hem. 'Noem je dat een gitaar?'
'Nou ik weet niet hoe ik hem anders zou moeten noemen. Een blokfluit'
Zayn grinnikte. 'En zie je jezelf daar op die chique school al aankomen met dit stuk schroothout?'
'Nouja' snuif ik verontwaardigt. 'Hij geeft anders nog wel een prima geluid hoor.'
'Oke dan maar, maar ik denk niet dat ze daar je serieus gaan nemen als je met dat ding binnenkomt.
'Dat ding is toevallig wel mijn gitaar hoor. Ik heb hem zelf opgeknapt en op dit moment vind ik hem een stuk prettiger gezelfschap dan jij.'
'Oke sorry' geeft Zayn toe. Ik knik hem toe en stem mijn gitaar bij. Nog steeds een beetje nors begin in met tokkelen en als snel vormt zich Read All About it. Maar dan een zelfgemaakte cover van mezelf op de gitaar met een paar solo stukjes ertussen. Als ik begin te zingen verdwijnt het boze gevoel als sneeuw voor de zon en ook Zayns ogen gaan van verveeld naar verbaast naar ontroerd.
Die reactie kreeg ik wel vaker. Mensen kregen tranen in hun ogen. Zelf krijg ik altijd alleen maar een gelukkig gevoel als ik andere mensen ook gelukkig maak.