Proloog

Pov Sarah

Hier zit ik dan helemaal alleen, met tranen in me ogen. Ik kijk naar de steen die voor mij staat, ondertussen stromen de tranen over mijn wangen. “Lieve pap, kom alsjeblieft terug ik kan niet zonder je”. Ik denk aan alle mooie momenten die wij samen hebben mogen mee maken, en die ik zeker niet zal vergeten, een ding wist ik zeker, hij is mijn vader, en ik zal hem nooit vergeten. Mijn vader was mijn papa, die grote stoere papa die me altijd zou beschermen, en beloofde me nooit alleen te laten. Nu is hij weg, weg uit mijn leven, hij zou me nooit zien trouwen, hij zou nooit de opa van mijn kindje kunnen zijn, hij zou er nooit meer zijn in mijn toekomst. "Ik weet dat ik de tijd niet terug kan draaien, maar lieve papa, ik zal je nooit vergeten"!