Hoofdstuk 10

Terwijl ik op de fiets zat naar Zayn en mij aan alle verkeersregels probeerde te houden, probeerde ik mijn gitaarkoffer in evenwicht te houden. Hij hing namelijk aan mijn stuur. Echt te onhandig voor woorden natuurlijk maarja, dat staat zo ongeveer gelijk aan alles wat ik doe. Dus met mijn gitaar die net niet overal tegenaan botst en met mijn haar helemaal in de klit bel ik even later bij Zayn aan. Als hij de deur opendoet schiet hij spontaan in de lach. 'Waar de f*ck kom jij nou weer vandaan? Net een triatlon gelopen ofzo?'
'Haha' zeg ik sarcastisch. 'En mag ik nu naar binnen'. Zonder op zijn antwoord te wachten stap ik langs hem heen naar binnen en zet mijn gitaarkoffer in de hoek van de gang. Ook doe ik mijn uit en hang hem over de kapstok. Dan is hij zo lekker warm als ik weer vertrek. 'Wat drinken' vraag ik aan Zayn. Ja, Zayns huis is echt mijn tweede huis. 'Ja graag, zet anders maar wat thee ofzo'. Is het antwoord dat ik terug krijg. Dus ik ga aan de slag met de fluitketel en de theepot. 'Duhhss, waar zijn de rest van de Malikjes?' vraag ik maar om de stilte te verbreken. Niet dat hij heel awkward was maar ik had gewoon even geen zin in stiltes.
Zayn kikt op van zijn mobiel. 'Ooh, m'n pa en ma zijn denk ik aan het werk en mijn zusjes zijn geloof ik naar dansles en knutsel klas ofzo.' en hij gaat weer verder met typen.

Dat vertrouw ik niet helemaal. Ik ren naar hem toe en gris zijn mobiel uit z'n handen. Daarna ren ik naar de woonkamer terwijl Zayn erachteraan rent. Ik ga achter de tafel staan waardoor hij ervoor staat. Hij gaat de tafel om? Ik ook. Staan we weer tegenover elkaar. Helemaal veilig dus. Ik houd zijn mobiel omhoog zodat hij mee kan kijken naar wat ik doe. Ik vul zijn code in. 'grr, waarom heb ik die toch ooit aan je verteld.' Ik lach en klik whapp open. 'Heb je niet. Het is je verjaardag sukkel.'

'Maar wat zie ik hier? Een gesprek met ene Alex. Wat een ontzettend leuk meisje is dat zeg.' zeg ik lachend als ik ons gesprek tegen kom. Zayn besluit blijkbaar het spelletje niet mee te spelen, jammer, en zucht luid. 'Van zuchten krijg je hem echt niet terug hoor Zayntje' Hij gromt nog een keer. 'En van grommen al zeker niet. Das onbeleefd.' ik scrol omhoog in de lijst gesprekken en dan kom ik ineens iets heel leuks tegen. Ga ik hem hiermee pesten? Oke besluit ik met mezelf. Ik heet niet voor niks Alex. 'Een gesprek met Allesandra? How Lovely Zayniewaynie.' Hij kreunt en gaat languit op tafel liggen met zijn hoofd in zijn armen. Een hele gepaste reactie zou ik zeggen aangezien Allesandra een beetje raar is. Ik zeg voorzichtig een beetje raar want ik ben niet van nature gemeen. Maar ze is wel raar.

'Waarom Zayn?' vraag ik dramatisch. 'Zij begon hoor' hoor ik Zayn wanhopig zeggen onder zijn armen vandaan. 'Jaja' grinnik ik. 'Stiekem vind je haar onwijs sexy'. Zayn grinnikt ook en tilt zijn hoofd op. 'Vooral die bergschoenen zijn erg opwindend.' zegt hij nu ook met een grijns.

Ik scrol weer verder. Oppeens zie ik nog iets interressants. 'Maar wat is dit? Melissa? Zozo Zayn chanterpanter'. Ha bingo. Zayn kijkt met en ruk op en springt dan maar over de tafel heen. Maarja, ik ken hem dus ik ben allang weer weg. 'Ik mis je wel hoor' lees ik hardop voor van de telefoon. 'Ik mis jou ook hoor! Gelukkig zien we elkaar snel weer' ga ik verder. Zayn pakt me in mijn middel en grijpt zijn telefoon uit mijn handen. 'Hartje hartje, kusje knuffel loveyousomuchwiljenooitmeerkwijt' kraai ik uit van plezier. Hij snuift, vergrendeld zijn telefoon en propt hem snel in zijn broekzak.

'Het is helemaal niks hoor' zegt hij. 'Dat zeggen ze allemaal ZaynieWanynie gekke versiermier die je me dr ook bent'. Hij grinnikt. 'Versieren kan ik als de beste' zegt hij nepserieus (hoop ik tenminste voor hem. 'heb je dan wel slingers mee?' gier ik uit van het lachen. Hij kijkt me verbaast aan. 'Snap je hem niet? Jeweetwel versieren... Slingers... ' leg ik hem uit. Maar als je een grap uit moet leggen is hij allang niet meer grappig. Toch moest Zayn lachen want tja, zijn brein bestaat uit basketballen en frikandellen.
Als we uitgelachen zijn begint Zayn weer te praten. We zijn inmiddels naar de bank verhuist en liggen languit onderuit. Zayn tenminste. Ik lig op de kop op de bank. Zo stroomt het bloed naar mijn hoofd en ik heb weleens gehoord dat je dan beter na kunt denken. 'Wat had je eigenlijk voor groot nieuws?' ohja, dat is waar ook. Daarvoor kwam ik hier eigenlijk ook heen.