Season 2 Chapter 10

Het was al donker buiten en de meeste inwoners van de hoofdstad Faldatror lagen al op bed. Ook in ijspaleis was het erg stil, de enige mensen die nog op waren, waren de mensen de aan het plan voor de aanval werkten en daaronder viel ik ook.
‘De aanval moet soepel en goed voorbereid verlopen’ begon Madelief. ‘Fabian, mijn kinderen en ik moeten zo goed mogelijk beschermd worden, want wij zullen het eindelijk op moeten nemen tegen Hugo van den Loonsche-Duinen’.
‘Denkt u dat ze een aanval verwachten?’ vroeg Melodie.
‘Nadat we zo zicht bij hun villa zijn gekomen’ antwoordde ik. ‘Ik vrees van wel. De legendes die vertellen dat alleen de ster de villa kan zien, is waar en ik neem aan dat de Bokkenrijders dat ook zullen weten’.
‘Fabian heeft gelijk’ zei Madelief. ‘Ik vrees dat ze een aanval aan zien komen’.
‘Wij kunnen ook meevechten’ zei Lilly. ‘We kunnen alle drie goed overweg met een kruisboog ‘.
‘Mooi’ zei Madelief. ‘Extra vechters zijn altijd welkom. Het plan is nu om de villa binnen te komen. Als we omhoog lopen, de berg op, zullen ze ons waarschijnlijk al zien, dus ik denk dat het dan al vechten wordt. We moeten goed toekijken dat Hugo niet ontsnapt, want als dat gebeurd, dan moeten we zo snel mogelijk achter hem aan’.
‘Wanneer vallen we aan?’ vroeg Liam.
‘Morgen is de dag van de aanval’ zei Madelief.
‘Morgen?!’ vroeg ik.
‘Het is nog vroeg op de dag’ zei Christopher. ‘Dus laten we maar is snel gaan trainen’.

Het idee dat we morgen de villa zouden gaan aanvallen, maakte mij toch een stuk zenuwachtiger.
Met z’n allen waren we richting de kazerne van de soldaten gelopen. Daar was een reusachtige trainingsruimte met allerlei obstakels.
‘We hebben vandaag het team van Fabian en het team van mij’ zei Madelief. ‘Ik speel vandaag Hugo van den Loonsche-Duinen, dus jullie zullen mij te grazen moeten nemen. Ben je geraakt door ons ijs, dan lig je uit de training, want straks zal dat geen ijs zijn, maar een zwaard of bijl. Goed dan, dan gaan we nu de teams verdelen en dan kunnen we beginnen’.
Christopher, Juliette en Amira zaten bij Madelief en Liam, Vera, Melodie, Lilly en Tanja zaten in mijn team. Voor de rest kreeg ieder evenveel ijsmannen en vrouwen in zijn team en we gingen aan weerszijde van de trainingsruimte staan.
Er stonden in de trainingsruimte veel rotsblokken en bomen om je achter te verschuilen. De ruimte was echt reusachtig, dus we konden het andere team niet zien. Ik had een houten boemerang gekregen zodat ik niemand kon verwonden. De rest kregen allemaal houden attributen die alleen een blauwe plek zouden achterlaten als je er door geraakt werd.

Met mijn team zaten we verscholen achter verschillende rotsblokken, helemaal aan de achterkant van de trainingsruimte.
‘Ik stel voor dat we eerst mensen van het ijsvolk eropaf sturen om ze begin te houden met vechten, daarna gaan wij met z’n zessen richting Madelief en haar kinderen. Probeer mij zo lang mogelijk te beschermen’.
Iedereen stemden met mijn plan in en we verdeelden ons over de ruimte. Ik stond nog achteraan samen met Liam, Vera en hun nichtjes om me heen.
Ik hoorde in de verte al het eerste geschreeuw komen en verschillende ijsstralen schoten de lucht in.
‘Lets go!’ riep ik en we kwamen als een kleine formatie in beweging.
Liam, Vera en de nichtjes schoten met hun houten pijlen op verschillende ijsmannen.
Ineens zag ik Madelief bovenop een rots staan. Omsingeld door verschillende ijsmannen en haar kinderen.
De formatie viel uiteen en Liam en Vera vielen de kinderen van Madelief aan en Lilly, Melodie en Tanja vielen samen met wat ijsmannen de andere ijsmannen aan.
Ik richtte mijn boemerang op Madelief en gooide hem haar richting op.
Ze sprong van de rots af en rende op mij af.
Ik ving mijn boemerang op en ontweek haar eerste ijsstraal door in de lucht te springen en te vliegen.
Haar ogen werden groot, dus blijkbaar had ze mij nog nooit in de lucht zien zweven.
‘Is dat niet vals spelen?’ vroeg ze lachend.
‘Ik zou niet weten waarom’ zei ik en ik dook op Madelief af.
Ze vuurde verschillende ijsstralen op me af maar ik ontweek ze allemaal met gemak.
Een kleine strijd vond plaats waarbij ik al haar ijsstralen met gemak ontweek. Ik kwam steeds dichterbij en uiteindelijk was daar het moment dat ik haar raakte met mijn boemerang.
Iedereen hield op met vechten en mijn team begon blij te juichen.
‘Game over’ zei ik lachend terwijl ik mijn boemerang op pakte en haar overeind hielp.
‘Ik wist helemaal niet dat je door de lucht kon vliegen’ zei Madelief. ‘Dat wordt morgen dus geen probleem’.
‘Ik hoop dat het in mijn voordeel is’ zei ik.
‘Het is tijd voor de individuele training met echte wapens’ riep Madelief. ‘We trainen door tot zonsondergang, daarna gaan we naar bed zodat we goed uitgerust zijn morgen, want morgen, wordt er hopelijk afgerekend met de grootste tiran van de hele planeet. Hugo van den Loonsche-Duinen’.
Wat niemand doorhad, was dat het gehele plan van aanval afgeluisterd werd, door een jonge vrouw.