Chapter twenty-eight

Ik barst in tranen uit. ik zie Charlotte op de grond liggen ze ligt te wenen en er staat 1 van de jongens naast haar. Hij verroert geen vin. Shit, roep ik uit en ik zie dat er een leerkracht aankomt, als Michiel en al de rest dat zien, zijn ze weg. Wat een lafaards. Ik loop naar Charlotte Gaat het? zeg ik, waarop ze antwoord: ja, gewoon schrikken. Oh, ik heb zo een medelijden met haar. Als de leerkracht dan eindelijk bij ons zit vraagt hij Wat was dat?
Ze chanteerden ons. Ik was zo bang.
Kom eerst naar binnen, leg dan alles uit. Het hele gesprek was rot. Ik wou naar buiten. Toen we eenmaal buiten waren was ik opgelucht. Michiel ging van school gestuurd worden. We mochten naar huis, om te bekomen.

Justins point of view. Och, ik verveel me rot, ik zal blij zijn als het 4 uur is, dan is Louise er bijna.

Louises point of view:
Ik ga echt niet naar huis hoor, dus ik zeg: hé, gaan we even langs Justin?
Ohja, oké, zegt ze terug.
als we aankomen klop ik op zijn deur. Ik hoor 'Ja' en ga naar binnen.
Als ik binnenkom klaart zijn gezicht helemaal op, en algauw het mijne ook. Ik geef hem een kus op z'n mond, en Charlotte geeft hem een kus op zijn wang.
Maar algauw wordt het serieus, ik zeg tegen Justin; Lieverd, er is deze morgend iets gebeurt.