~ The Last Day ~

Flink trappend op mijn hometrainer kijk ik naar het schermpje. Pas 20 calorieën verbrand... Ik zucht en kijk op de klok. Ik kan nog 5 minuten en daarna moet ik eten en mijn tas klaarmaken voor de laatste schooldag. Ik glimlach bij de gedachte van 'laatste schooldag'. Ik word al vanaf groep 4 gepest met dat ik dik ben, vodden draag en een stomme bril heb. Ook word ik gepest omdat ik Directioner ben. Ze roepen allemaal dat ik val op homo's. Nou, veel kinderen hebben dat het idee als, stik er lekker in. Ik heb dat niet, mij doet het écht pijn. Zelf weet ik dat het niet waar is, maar toch komt de haat van een ander hard aan. Ik check de klok weer, tijd om te gaan eten! Ik stap van mijn hometrainer af en loop de fitness-ruimte uit, naar de woonkamer. 
'Hoi mam!' Zeg ik als ik de kamer binnen kom en ik geef haar een kus op haar wang. 
'Hai Schat, lekker getraind? Waar heb je zin in vandaag?' Vraagt ze vrolijk waarna ze naar de kast loopt om op te gaan noemen wat we allemaal in huis hebben. 
'Mam, doe maar gewoon een grote kom yoghurt met muesli,' zeg ik vlug, nog voordat ze met de waslijst kan beginnen. Ze pakt een kommetje, een pak yoghurt en de doos met muesli. We doet de yoghurt en muesli in de kom en doet er een lepel bij. Daarna geeft ze hem aan mij en ik neem een grote hap. Gezond, en eigenlijk ook best wel lekker! Ik plof op de bank en eet de muesli snel op. Dan trek ik mijn schoenen aan en smeer 2 bruine boterhammen voor op school. Ja, ik ben fanatiek bezig met afvallen! Ik pak een plastic beker en vul hem met optimel bosvruchten. Dan stop ik het allemaal zorgvuldig in mijn tas. Ik geef mijn moeder een kus en ga dan de deur uit. Ik stap op de fiets en niet veel lager rijd ik over de provinciale weg, richting mijn school. Vandaag is eindelijk de laatste schooldag, eindelijk af van al dat gepest! Ik fiets lekker door en even later parkeer ik mijn fiets in de fietsenrekken op het schoolplein. Vrolijk loop ik de school in. Meteen klinkt er vanaf alle kanten, 
'He bolle!' 
'Zie wel door die bril dat je dik bent? Volgens mij is het een vervormde!'
'Heb je háár weer,' en nog meer uitroepen. Ik probeer me er niks van aan te trekken en ik loop naar de klas. Ik hang mijn jas en tas op en ga de klas binnen. Onze juf is er al en we beginnen meteen. Na de lessen rekenen, taal en schrijven is het alweer pauze en ik zoek meteen mijn vriendin op, zij vind mij wél leuk hoe ik ben. 
'Hey Lianne,' zeg ik vrolijk en geef haar een boks. Lachend kijkt ze me aan. 
'Vandaag de laatste dag Im! Eindelijk verder zonder deze pestkoppen,' zegt ze vrolijk tegen mij. Ik knik opgewonden en lopen kletsend naar de kapstok. We pakken onze jassen en taan naar buiten. De pauze gaat zoals altijd moeizaam. Kinderen pesten me, pakken mijn spullen af, slaan me, enzovoort. Als dan eindelijk de verlossende bel gaat, ben ik al minder vrolijk. Ze trokken mijn jas uit en stompten heel hard met hun vuisten op mijn ruggengraat, daarna gooiden ze mijn jas in de boom en toen hebben ze mij uitgescholden. Voorzichtig wrijf ik over mijn rug, het doet goed pijn... Mijn jas hangt nog in de boom, dus ik hoef niks op te hangen. Ik pak mijn eten en drinken uit mijn tas en ga in de klas naast Lianne zitten. We kletsen weer over van alles en nog wat en de juf roept al veel te snel,
'Iedereen weer op zijn eigen plaats!'
Ik zucht en zwaai nog naar Lianne, dan gooi ik mijn afval weg en ga op mijn plaats zitten. Nu volgt er spelling en... filmkijken! Na spelling vraagt de juf welke film we willen kijken. De meeste stemmen zijn voor Achste groepers huilen niet, ook mijn stem. Lianne komt nu bij mij zitten en de lampen gaan uit. De film is echt super leuk, en als deze is afgelopen vind ik dat dan ook erg jammer. Sommige meisjes moesten huilen, zelfs een jongen! 
'Oke, het is 12 uur, dus we hebben nog een kwartier! Dan zijn jullie uit. Eerst wil ik weten wat jullie vakantiebestemmingen zijn,' zegt de juf dan en meteen steek ik mijn vinger op. 
'Kane,' zegt de juf eerst.
'Spanje, naar Barcelona!' Zegt hij. Dan is Lianne aan de beurt, 'Naar de Camargue in Frankrijk!' Dan volgen de pestkoppen... Kris voert het woord,
'Wij gaan met zijn drieën en mijn vader naar Ibiza! We zitten aan de Zuid-kust op camping Sunbeach.' Bij het horen van die woorden zakt al mijn moed, vrolijkheid en levenslust in mijn schoenen. IK ga OOK naar Ibiza, zit OOK aan de Zuid-kust en OOK op camping Sunbeach! Er volgen nog wat andere kinderen, maar ik hoor er haast niks van. Ik neem een besluit, als hun niet uit mijn leven gaan, ga ik uit hun leven! De juf praat en begint aan haar afscheidsbrief voorlezen. Ik hoor er niks aan, ik schrijf op een kladpapiertje mijn eigen afscheidsbrief... 

Lieve mamma, Lianne, kennissen, politie.
Ik ben vanaf de kleuterklassen gepest, en nu ik te horen heb gekregen dat de pestkoppen in mijn vakantie ook nog bij me zijn, kon ik het niet meer aan. 
Ik heb dit besluit genomen, als hun niet uit mijn leven gaan, dan ga ik uit dat van hun...
Liefs, Imke

Ik vouw het briefje dicht en schrik op van de harde schoolbel. Ik sjok de klas uit en pak mijn tas. Het briefje neem ik mee. Lianne vraagt op ik kan afspreken, maar ik zeg nee. Ik loop naar het station, waar ik voor de ogen van alle andere mensen zelfmoord kan plegen! Ze zullen allemaal beseffen dat pesten je dood maakt. Ik stap flink door, tot dat ik stil houd bij perron 5a. Ik twijfel, moet ik dit wel doen voor al die mensen? Ik neem en besluit en loop weer van het perron af. Ik zoek een rustig plekje en ga naar op het spoor zitten, wachtend op een trein. Opeens klinkt er het geluid van een naderende trein. Ik kijk op en zie in de verte een geel stipje, steeds groter wordend. Ik ga klaar staan. Nu is de stip zo groot, al bijna levensgroot. Ik tel af, 5, 4, 3, 2, 1. Bij een voel ik een harde ruk en een klap. Ik knijp mijn ogen stijf dicht. Ben ik dood? Voorzichtig open ik één oog. Blauwe lucht... Opzij, de rails, andere zijde, een jongen. Wacht, een jongen?! Ik vloek binnensmonds omdat ik nog leef door die duivelse jongen. 
'He jij! Waarom heb je me godverdomme van die rails getrokken?! Ik stond op het punt van de aardbol te verdwijnen en voor altijd gelukkig te zijn! Dus daar heb jij nik-' Mijn adem stokt als ik opmerk wie de jongen is. Hij kijkt gekwetst. 
'O-oh M-my G-god...' Breng ik trillend uit. 'Ben jij...'
De jongen knikt, 'Ja, ik ben Louis Tomlinson,' zegt hij. 'Maar wat deed je op de rails? Wat is je verhaal?' Hottend en stotend vertel ik mijn verhaal en uiteindelijk val ik huilend in zijn armen.
'Ik snap je helemaal! Weetje, toen ik op de basisschool zat, werd ik ook gepest. Toen leerde ik, geloof in jezelf. Dingen die anderen zeggen: fuck daaraan. En, ik houd wél van jou! Wij houden van iedere fan, en jou in het speciaal. Ik ben nu 21, maar als ik nou zo oud als jou was, zou ik zelfs verkering met je gewild hebben! Je bent een leuke meid! Het gaat niet om het uiterlijk, maar in het innerlijk,' zegt Louis wijs en hij geeft mij een dikke knuffel. 
'He, wat denk je van dit?' Vraagt hij dan en hij duwt een folder in mijn handen. 
Zomerkamp, allerlei leuke activiteiten, van sport en spel tot leuke dagjes uit naar pretparken en steden! Ik open de flyer. Er staan allemaal leuke plaatjes in en veel informatie. Er is een sporthal met hometrainers en een manege, het kamp duurt 2 weken en kost €827,-. Dat heeft mijn moeder wel! Als we nu Ibiza annuleren, krijgen we namelijk ons geld terug. Ik geef Louis spontaan een kus op zijn wang, 
'Heel erg bedankt!' Roep ik en ik sta op. Dan loop ik blij naar huis, met de folder.