Onverwachte Gasten

Eva's p.o.v.

De man leek even te twijfelen.
"Zet ze maar op mijn naam. James." zei hij, na even naar de vrouw naast hem te kijken.
"En u bent?" vroeg ik, terwijl ik opkeek van het notitieblokje naar de vrouw.
"Lily," antwoordde ze, "en zouden we hier een rondleiding kunnen krijgen?"
"Maar natuurlijk!" zei Fauna met een glimlach op haar gezicht.

We namen de twee mee op sleeptouw. De man, James, was lang en gespierd met kort, wild zwart haar. Op zijn neus stond een bril met ronde glazen en een zwart montuur en op zijn trui stond een hert afgebeeld. Lily was korter dan James, en had lang, rood haar met krullen. Van haar gezicht vielen haar ogen het meest op, heldergroen en glinsterend. James hield Lily's handen in de zijne, en zo af en toe spraken ze zachtjes tegen elkaar, zodat ik het net niet kon horen.
Waren ze in een relatie? Zeker weten deed ik het niet, maar het leek er verdacht veel op.

Het tweetal volgende ons door de stallen. Veel van Bella's paarden waren volbloeden, sommige had ze zelfs zelf gefokt. Om de een of andere reden had ze een voorliefde voor Friezen, die dan ook het meest vertegenwoordigd waren. Ze had ook nog enkele Andalusiërs en Arabieren, omdat Bella ze zo sierlijk vond. Voor de rest had ze vooral makke paarden, die ze voor beginnende ruiters kon gebruiken.
Na het stalgebouw te hebben gezien, liepen we naar de weilanden toe. Veel paarden paarden stonden binnen, maar omdat Blacky en Moony (Bella had hem tijdens de rondleiding terug in de wei gezet) nog hengsten waren, hield Bella ze liever apart van de merries.

Luidkeels hinnikend kwam Blacky naar ons toegegalopeerd, Moony volgde in een vlotte draf. Fauna stond over het hek heen geleund met een stuk wortel in haar hand. Een enkele seconde was de aandacht van de Fries op het eten gericht, maar daarna wende hij zich naar James. Blacky werd helemaal wild. Hij hinikkte schel en hoog, en maakte drafpassen op zijn plaats.
"Hoo, Blacky, rustig," begon Fauna nog, maar hij had er geen boodschap aan.
Integendeel, hij werd alleen maar wilder. Hij steigerde en raakte bijna Moony, die net uit de weg kon duiken. De Haflinger had zijn oen in zijn nek, waarschijnlijk uit irritatie, en sloeg al hinnikend met zijn voorbeen naar Blacky.
"Sorry, so zijn ze anders nooit," zei ik, "Ik weet dat iedereen het zegt, maar het is echt zo, vanmorgen waren ze zoveel rustiger!"
"Uh-huh," knikte James afwezig. Hij was gefocust op de twee paarden, tot Lily hem een por in de zij gaf.
"Wat denk je, James?" vroeg ze.
"Deze twee," zei hij resoluut, "Deze twee willen we huren."
"Is dat wel zo'n goed idee?" vroegen Fauna en ik tergelijkertijd.
"Ik bedoel, ze zijn wel heel erg wild," zei ik.
"En we weten niet eens hoe goed jullie kunnen rijden," sprong Fauna me bij.
"Maak je maar geen zorgen," glimlachte Lily, "mijn man weet waar hij het over heeft en ik heb zelf ook redelijk wat rijervaring. We redden ons wel."
Ik fronste nog even, maar mompelde toen een 'okay'. De klant was koning, nietwaar?
"Dan zien we jullie morgenochtend?" vroeg James.
Fauna knikte. "We zorgen dat de paarden dan klaarstaan."
"Bedankt, tot morgen," zei Lily, en ze begon samen met James weg te lopen.

Ondertussen waren de twee paarden nog aan het kissebissen, maar toen Blacky zag dat de twee gasten vertrokken, verplaatste zijn aandacht weer naar hen. Heel even leek hij in totale paniek, maar toen ging het over naar vastberadenheid. Hij hinikkte nog een keer, maar begon zich toen een aanloop te nemen. Moony keek verschrikt op, maar de Fries denderde hard door.
Blacky zette zich af met zijn achterhoeven, en zijn voorhoeven kwamen van de grond af, in een wanhopige poging om over het hek te springen.