Season 2 Chapter 9

Toen de helikopter geland was op het koninklijke plein van het ijspaleis, werd ik meteen naar binnen gebracht door de wachters. Ik wist niet zo goed wat er aan de hand was, maar ik deed maar gewoon wat er van mij gevraagd werd.
Ik werd gebracht naar de koninklijke zaal waar ik alleen achter gelaten werd. De deur bleef open staan en ik wachtte geduldig totdat er iemand zou komen.
Toen ineens vloog Madelief in haar sneeuwuil vorm naar binnen en de deuren vlogen achter haar dicht. Ze streek neer voor mij op de grond en transformeerde in de ijskoningin.

‘Zo te zien ben je weer terug van je bezoekje aan vuurdistrict 1?’ vroeg ze vriendelijk.
‘Dat klopt, het was best overweldigend’ zei ik.
‘Ik ga eerlijk met je zijn’ zei Madelief. ‘Ik heb een probleem Fabian en dat probleem begon toen jij je bemoeide met de ijsmannen die een stel criminelen aan het straffen waren’.
‘Het waren geen criminelen, ze hadden niets fout gedaan’ zei ik.
‘Ze stuurde vuur of niet soms?’ vroeg ze.
‘Ja dat wel, maar’.
‘En is het toegestaan om vuur te sturen op deze planeet?’ kapte Madelief mij af.
‘Nee dat is niet toegestaan, maar’ zei ik.
‘Dan overtraden ze dus de wet en dus waren het criminelen Fabian’.
‘Het voelde gewoon niet goed om te zien hoe mensen gestraft werden voor iets wat eigenlijk mijn fout was. Ik wilde dat voorkomen, het was niets meer dan mijn fout recht zetten’.
‘En dat is dus meteen het probleem’ zei Madelief. ‘Weet je, het vuurvolk haat ons. In hun ogen zijn wij de grote vijand, maar in werkelijkheid, is het juist omgekeerd. Zij startten de oorlog tientallen jaren geleden, zij waren uit op geweld en macht. Ze hebben de oorlog verloren en nu zullen ze daarvan de consequenties moeten aanvaarden. Er is echt één probleem, ze aanvaarden de consequenties niet. Het heeft ons tientallen jaren gekost om ze in het gareel te krijgen en nu dat eindelijk is gelukt, willen we dat graag zo houden. Het enige vuurdistrict dat nog af en toe wat symptomen van een opstand vertonen, is vuurdistrict 1. Zij zagen jouw daad niet als iets wat je probeerde recht te zeggen, ze zagen het als een daad van opstand. De grote machtige ster die zelfs het ijsvolk onder de duim heeft en een teken gaf dat hij aan hun kant staan’.
‘Maar dat is helemaal niet zo!’ bracht ik uit.
‘GEDRAAG JE ER DAN OOK NAAR!’ schreeuwde Madelief. Een grote ader verscheen op haar voorhoofd en ze balde haar vuisten.
Zwijgend staarde ik haar aan en liet mijn hoofd zakken.
‘Het zal niet meer gebeuren, majesteit’ zei ik.
De ader verdween op haar voorhoofd en de gebalde vuisten verdwenen langzaam.
‘Fijn dat dat duidelijk is’ zei ze op een aardige toon. ‘Goed ik ga maar weer is verder met plannen maken voor de aanval op de villa van de Bokkenrijders’. Ze liep om mij heen, richting de deur van de hal.

Onderweg naar mijn kamer, kwam ik langs de hal die liep richting de hoofdingang.
‘Als jullie zo vriendelijk willen zijn om hier te wachten, dan vragen wij toestemming aan Madelief om jullie binnen te laten’ hoorde ik ineens.
Ik keek richting de deur en zag drie meisjes van ongeveer mijn leeftijd voor twee wachters staan. De wachters liepen richting de hal en de meisjes bleven alleen over.
Ik liep naar de meisjes toe en bleef vanaf een afstandje kijken.
‘De ster’ hoorde ik de linker fluisteren.
‘Mag ik vragen wie jullie zijn?’ vroeg ik netjes.
‘Wij komen voor Vera en Liam’ zei de voorste. ‘Wij zijn hun nichtjes’.
‘Ik wist helemaal niet dat Liam en Vera nichtjes hadden’ zei ik blij verrast.
‘Ken jij Liam en Vera?’ vroeg de rechter.
‘Ja zeker, het zijn mijn beste vrienden’.
Op dat moment kwamen Liam en Vera aangerend, gevolgd door Madelief.
‘Tanja, Melodie, Lilly, hoe zijn jullie hier beland?’ vroeg Vera die haar nichtjes omhelsde.
‘We zijn op de vlucht’ zei Tanja.
‘Waarvoor waren jullie op de vlucht?’ vroeg Liam.
‘De Bokkenrijders’ zei Melodie. ‘Ze hebben ons dorp helemaal verwoest en ons dorp was niet de enige. We waren naar jullie dorp gevlucht, maar daar was precies hetzelfde gebeurd’.
Ik draaide me om en keek Madelief met grote ogen aan.
‘Blijkbaar nemen ze eerst wraak op de dorpen die tussen de elementen in liggen’ zei ik. ‘U moet daar extra mensen heen sturen’.
‘Dat gaat niet’ zei Madelief. ‘De dorpen vallen niet onder mijn verantwoordelijkheid’.
‘Maar u heeft de macht over heel de planeet’ zei Liam.
‘Dat geldt alleen voor het ijsrijk en de vuurdistricten’ zei Madelief. ‘De dorpen die niet over de kracht van de elementen beschikken, staan onder leiding van admiraal Cornelius. Het probleem is dat hij tot nu toe in alle oorlogen neutraal is gebleven, dus het is zeer waarschijnlijk dat dat nu weer het geval is’.
‘Zelfs als zijn eigen dorpen verwoest worden?’ vroeg ik.
‘Laat ik zeggen dat admiraal Cornelius niet veel om mensenlevens geeft. Cornelius kijkt alleen naar de sterkste mensen onder zijn volk, de rest die zich niet kan beschermen, besteedt hij geen aandacht aan’ zei Madelief.
‘Laat mij maar is praten met die Cornelius’ zei ik.
‘Je komt zijn stad niet in. Het is de zwaarst bewaakte stad op heel de planeet. Alleen de sterkste krijgers, zijn welkom in zijn stad. Cornelius zal nooit buiten zijn eigen stad treden’.
‘Laat die Cornelius maar’ zei Christopher die vanuit de koninklijke zaal gelopen kwam. ‘Er blijft nog steeds maar één optie over om zo snel mogelijk een einde te maken aan de tirannie van de Bokkenrijders’.
‘En dat is?’ vroeg Melodie.
‘We moeten de villa zo snel mogelijk aanvallen en Hugo van den Loonsche-duinen gevangen nemen’.