Dragon's Eye

Ravianwë streelde met haar lange vingers over de schubben van haar draak Milúvar. Ze vlogen over de Misty Mountains waar het erg koud was, maar Ravianwë trok zich daar niks van aan. Milúvar minderde vaart en begon te dalen. Nu kon ze al haar bestemming zien: Greenwood. Niemand wist van haar draak en ze was vooral benieuwd naar de reactie van haar neef Legolas. Jaren was ze niet meer thuis geweest en nu kwam ze terug mét een draak.
De draak begon meer te dalen en zijn klauwen raakten de zachte grond aan de ingang van het woud. Soepel gleed Ravianwë van Milúvars rug af en ze had dat nog niet gedaan of er renden een stuk of acht elfenwachters op haar en Milúvar af gewapend met lange speren.
'Kom snel hier vrouwe!', riep er een. 'Dat monster van een draak had u wel kunnen doden!'
'Nee, wacht...', riep ze nog, maar de elfen, hoe groot hun oren ook waren, hoorden haar niet en begonnen met speren te gooien. Gelukkig kon Milúvar op tijd wegkomen, raakte daarbij een paar wachters en vloog met krachtige vleugelslagen weg. Toen kwam Legolas aanrennen en zag de gewonde wachters.
'Wat is er gebeurt? Ravianwë! Ben je niet gewond?', vroeg Legolas.
Ravianwë antwoorde zacht: 'Dat was mijn draak en zij probeerden hem te vermoorden... Mijn Milúvar...'
'Rev, draken zijn gevaarlijk en onvoorspelbaar. Kom we gaan naar huis en dan mag je me vertellen wat die draak met jou te maken heeft.' zei Legolas met een geruststellende stem.

Ondertussen was Milúvar alweer ver weg. Ze was op weg naar haar familie in Ered Mithrin, maar toen ze er aankwam zag ze geen enkele levende ziel meer. Al dalend zocht ze het hol van haar vader Helchor, maar het enige wat ze kon vinden was zilverkleurig bloed (zoals draken dat hebben). Milúvar volgde het spoor bloeden kwam zo erachter van wie het bloed geweest was. Helchor lag dood naast al haar andere familie leden. Allemaal verbrand. Ze kon de uiteinden van grote zwarte pijlen nog maar net zien omdat ze diep in de drakenhuiden waren weggezonken. Gefrustreerd spreidde Milúvar har grote vleugels: ze wilde niets liever dan deze plek verlaten, terug naar Ravianwë. Terwijl ze vloog doolden er vele vragen door haarmachtige drakenkop: 'Waarom had Ravianwë haar achtergelaten? Waarom was haar familie dood?'

'Dus je kan met draken communiceren?' vroeg Legolas. Ravianwë dacht hierover even na, maar ten slotte knikte ze.
'Ja, hoewel ik het niet echt zo zie, het is meer dat wij elkaar aanvoelen. Als zij pijn lijd dan voel ik dat en omgekeerd ook.', antwoorde ze dus. Legolas hield zijn hoofd schuin, hij was duidelijk ergens over na aan het denken. Plotseling slaakte Ravianwë een enorme pijnkreet en precies op dat moment kwamen er twee elfen binnen: 'De draak is terug! We hebben haar kunnen raken ik de veugel dus zal ze voorlopig niet vliegen.' Legolas keek Ravianwë even aan en zag toen dat er bloed uit haar arm stroomde. 'Elrir, haal snel hulp voor Ravianwë!' riep hij.
'Nee! Ik moet naar Milú toe! Ze sterft als ik haar niet help!' schreeuwde Ravianwë terug. Hierop rende Legolas de kamer uit.

De arme Milúvar was tussen de bladeren gevallen en probeerde te staan, maar haar pogingen mislukten. Er kwam geritsel vanuit alle kanten, Milúvar draaide haar kop zenuwachtig om zich heen. Spinnen kwamen van alle kanten op haar af gerend. Toen ze hun kaken zag dacht ze dat ze dood zou gaan. De gele ogen kwamen steeds dichterbij tot ze achter zich een enorm gekrijs hoorde. Snel draaide ze zich om en zag een elf de spinnen vermoorden. Legolas, want hij was het, doodde de ene spin na de andere. u wist ze wel zeker dat ze dood ging.
'Rustig maar, Ravianwë heeft alles verteld, ik zal je niks aandoen.' zei de elf terwijl hij nog meer spinnen doodde. Dat stelde Milúvar wel gerust hoewel haar vleugel steeds erger begon te bloeden.

Ravianwë was kort na haar neef naar buiten gerent met haar boog. Terwijl ze haar geliefde draak zocht begon haar arm steeds meer pijn te doen. Eindelijk zag ze iets wat haar een beetje hoop gaf: vers drakenbloed. Ze volgde het spoor tot ze plotseling niet meer verder kon lopen. Ze zat vast in een groot spinnenweb. Uit ervaring wist Ravianwë dat ze niet moest bewegen omdat dan alle draden, die wel door het hele bos konden gaan, in beweging zou zetten plus dat ze dan nog vaster zou komen te zitten.

Milúvar zat ondertussen ook weer in de problemen, want er kwamen steeds meer spinnen. Één spin, de grootste van alle Greenwoodspinnnen, kroop zonder dat zelfs Legolas het in de gaten had tot vlak achter Milúvar en kreeg zin om zijn grote kaken te gebruiken of zelfs zijn dodelijke steek.
Als draak zijnde kon Milúvar alweer staan en kon dus nét op tijd wegspringen bij de klapperende kaken van de enorme spin. Ze spuwde een grote wolk ijskristalletjes over de spin en meteen viel de spin bewusteloos neer. Ze keek naar Legolas die knikte. Ze begon te lopen, want vliegen lukte niet vanwege haar kapotte vleugel. Waar zou Rav zijn? Milúvar vertrouwde maar op haar gevoel en koos een richting. Al snel vond ze de jonge elf hangend in het spinnenweb.
'Milú! Je leeft nog!', riep Ravianwë, maar wat ze niet door had was dat een grote spin nu vlak achter haar verscheen. Zijn dodelijke stekel kwam tevoorschijn en het gif droop er al uit. Zijn gele ogen glunderden bij het idee dat hij zo meteen eindelijk weer elfenvlees had. Door de té enthousiaste draak was Milúvar ook vast te komen te zitten in de dikke draden, ook al was ze een krachtige draak, tegen deze draden kon ze niks beginnen met dank aan haar kapotte vleugel. Hulpeloos moest ze toezien hoe de gifsteken diep in de hals van Ravianwë zonk.
'Nu pas zie ik echt hoe mooi je ogen zijn, Milú...' , was het laatste wat ze kon uitbrengen. Milúvar werd zo boos op de spin dat ze met al haar kracht los wist te komen uit het spinnenweb en voor de spin het slappe lichaam van Ravianwë kon omwikkelen stormde Milúvar zich op de spin en doodde die. Daarna maakte ze Ravianwë los uit het spinnenweb en legde haar neer.

Eindelijk kwam Legolas ook aan rennen, maar toen hij zijn nichtje daar dood zag liggen bij de draak werd hij woest. Hij trok zijn zwaard en doorboorde de hulpeloze draak. Hij geloofde dat zij Ravianwë gedood had dus daar was hij nu vanaf. Legolas hurkte bij Ravianwë neer en keek in haar ogen, hij zag haar huilen terwijl ze dood was. Verbaasd schudde hij zijn hoofd, dit kon niet. En tot zijn schrik zag zij ook glinsterende zilveren tranen in de ogen van de draak.
De elf stond op en probeerde te bedenken wat dit te betekenen had. Zijn voet raakte iets hards, het was de spin. De stekel van de spin zat onder het bloed en nu begon het tot hem door te dringen dat de spin Ravianwë gedood had en de draak haar juist probeerde te redden.
'Wat heb ik gedaan! Wat heb ik... Ravi, dit zul je me vast nooit vergeven...' stamelde hij.
Toen hurkte hij weer neer bij de twee en sloot Ravianwës ogen. Hij keek naar hoe ze daar lag en bedacht toen dat de draak alles voor haar betekent had, hij sloot nu ook de ogen van de eens prachtige draak.