Hoofdstuk 8

'Maar wat moet ik in hemelsnaam gaan spelen? De auditie is morgen al en ik ben er nog steeds niet over uit. Ik wil sowieso dat stuk spelen die ik voor papa geschreven had. Ook wil ik laten zien wat ik op de gitaar kan. Misschien ook nog wat op de viool of de saxofoon! Staat een maximaal aantal instrumenten bij dat je mag spelen? Ik kan ook nog een stukje gaan zingen. Of is mijn stem daar niet mooi genoeg voor?' zo verder mompelend loop ik stressent de trap af. Mijn broer schiet in de lach als hij mij hoort. Zelf is hij waarschijnlijk al een tijdje op om te sporten. Hij heeft er vast al tien kilometer opzitten. De uitslover. 'Ik zou piano, gitaar en viool doen' zegt hij tussen het kauwen van zijn boterham door.

'Ik weet het niet hoor' zeg ik tegen hem terwijl ik voor mezelf een glas water pak. 'Ik wil ook graag nog wat zingen. Misschien kan ik een remix doen?' en ik neem een slok. Mijn broer neemt bedenkelijk nog een hap. 'Ja kan, of je begeleid jezelf op de piano. Of op de gitaar. En saxofoon is ook wel leuk. Dan doe je zo'n te gekke jazzsolo die je altijd in de winkel speelt ofzo'
Dat idee laat ik mij even bezinken terwijl ik alle mogelijke opties tegen elkaar afweeg.

Ik ga denk ik een stuk piano spelen, dat zelf geschreven nummer. Ook doe ik de gitaar maar daar ga ik bij zingen. Iets van The Beatles ofzo. Verder zet ik denk ik een nummer op en speel ik mee met de viool. De saxofoon laat ik zitten want anders word het wel heel erg veel. Ik vertel het idee aan mijn broer en hij knikt goedkeurend. 'Goed idee sissy' zegt ie. 'Mogen we eigenlijk komen kijken? Dan ga ik met een spandoek in de zal zitten. ' lachend geef ik hem een duw. 'Ik denk niet dat al die Mozarts daar dat kunnen appreciëren'. Nu lacht mijn broer ook. 'Zozo, appreciëren? Duur woord hoor. Je word steeds meer een van die Mozarts. Al ben je natuurlijk niet half zo knap als hij met z'n witte pruiken'.

Ik geef hem een klap tegen zijn achterhoofd terwijl hij alleen maar kan lachen. Broers he. 'Waar is mam eigenlijk?'
'Volgens mij slaapt ze nog. Ik denk dat we haar nog maar beter even kunnen laten slapen'
'Maar ik wil papa nog wel proberen te bellen! Ik wil hem het goede nieuws vertellen. Of zal ik wachten tot ik weet of ik door ben? Anders gaat hij zich ook druk maken en dat kan hij er echt niet bij hebben hoor.'
Mijn broer denkt even na. 'Ik zal wachten tot je de uitslag weet. En daarna kun je hem bellen.
Ik knik. 'Dan ga ik nu oefen want alles moet natuurlijk wel perfect gaan.
'Ga je niet improviseren dan?'
'Nee natuurlijk niet. Hier hangt mijn toekomst vanaf! Ik ga alles goed doornemen en uitzoeken.'
Mijn broer doet net of hij een traantje wegpinkt. 'Kleine meisjes worden groot. Ik ben zo trots op je'
Ik frons mijn wenkbrauwen naar hem, Daarna pak ik een appel en loop ik weer naar boven.
Op naar mijn kamer waar mijn gitaar staat. Ook mijn viool hangt er aan de muur. Een piano heb ik helaas niet en ook geen keyboard maar dat stuk dat ik van plan ben te spelen ken ik toch uit mijn hoofd dus daar hoef ik niet bang voor te zijn.

Mijn gitaar is een beetje oud en eigenlijk iets te klein maar dat maakt niet uit. Een nieuwe kan ik toch niet betalen dus doe ik het maar met deze. Niet dat ik dat erg vind want het is stiekem ook mijn kleine trots. Ik heb hem helemaal zelf opgeknapt toen mijn oom hem niet meer wou hebben omdat hij zo stuk was. Ook de viool is een beetje oud maar er komt nog een mooi geluid uit dus daar ben ik ook blij mee.
Ik zucht en pak de viool. Ik zoek een nummer uit op mijn mobiel. Ik kies voor 'Riptide' omdat dat nummer lekker hoog gaat en ik die dus goed kan halen met de viool. Ik zet de karaoke versie aan en vul het zanggedeelte in met mijn viool. Het klinkt eigenlijk best wel goed.