Survival

"kom mee."
ik werd ruw van de zetel gerukt en onder een zwarte mantel gestopt.
"Ea, laat me gaan," protesteerde ik.
"ik moet jou leren overleven," bromde hij.
"zo te horen heb je er net zoveel zin in als ik dus ik stel voor dat je me neer zet," zei ik rustig.
"Assin drong erop aan," zei Ea luchtig.
ik was wel verbaast.
"dus, Ea de Zwarte Yingzin, laat zich commanderen door de Witte Yingzin?"
Ea haalde ongeïteressird zijn schouders op.
"zijn jou zaken niet," bromde hij.
oh oh, mijn nieuwsgierigheid stak weer de kop op.
"wat zijn mijn zaken niet?" vroeg ik.
"het zijn niets voor niets, jou zaken niet!" riep Ea en liet me vallen.
ik viel met een plons in een grote plas water.
"Ea!" riep ik kwaad.
"wat!?" riep hij terug.
ik bliksemde hem een giftige blik toe en schudde mijn vacht vervolgens uit. toen sprong ik op, klemde mijn klauwtjes in de bast van een boom en liep zo Ea door de kruinen van de bomen achterna.
"maar goed, jij ging mij leren hier te overleven," begon ik.
"met veel tegenzin maar, ja. dat ga ik doen," zei Ea die duidelijk weer wat gekalmeerd was.
"en, hoe overleef je hier precies?" vroeg ik.
"door te weten wat je waar en wanneer moet doen," antwoorde Ea.
"wel, begin maar," drong ik aan.
ik wist niet goed waardoor, maar zijn blik gaf me een onrustig gevoel.
"nou, ik was van plan rustig te beginnen maar ik mag jou niet dus maak ik je het meteen lastig," zei Ea met een verachtelijke grijns op zijn gezicht.
ik durfde het haast niet te vragen maar ik MOEST gewoon weten wat hij van plan was!
"En...euh...wat wil je precies gaan doen?" vroeg ik voorzichtig.
de grijns op Ea's gezicht werd nog groter.
"ik ga jou wat verder achterlaten en dan moet je zelf de weg terug vinden."
"ben je gek ofzo!?" riep ik geschrokken uit.
"ik weet vanaf hier de weg al niet meer!"
"dan hoef ik je ook niet verer weg te brengen," grijnsde Ea en ineens was hij weg...