003

Ik vloog door de lucht terug naar de grot. Ik landde en floot op mijn vingers. The lost boys kwamen naar buiten en gingen in een rijtje staan. Het is tijd om terug te gaan en op de groeien voor ons allemaal wist ik met moeite uit te brengen. Ik zag de jongens geschokt kijken. We keren terug over 4 jaar zei ik. De jongens knikte en pakte wat ze mee wilde nemen. We vlogen door de lucht. Ik zag het schip van kapitein Hook en haar. Het meisje voor wie ik terug ga. Ze stond daar gewapend met een piraten hoed op. Ze keek naar boven en ik wist dat ze ons gezien had. Vlug jongens zei ik. Ik zag hoe kapitein haak het dek op kwam en zei iets tegen hem. Nu keek ook kapitein Hook, ze had ons verraden. Tot ziens, Peter pan riep hij. We vlogen over de ster terug naar waar de gewone mensen leefden. We landde tegen ons zin en probeerde weer op te stijgen. Tevergeefs, we konden niet meer vliegen. Lopen werd het dus. We gingen nu ieder onze eigenweg. Over vier jaar zouden we terug naar Neverland gaan en nooit meer terug gaan.

Ik liep over straat. Alleen. De winkels waren nog dicht. Nog een paar minuten en de straten zouden vol met mensen staan. De winkels gingen open en ik liep in een winkel naar binnen. Ik keek wat tussen de reken maar was niet echt geïnteresseerd in wat daar hing. Ik keek naar de etalage. Er stond een pop met een groen pak. Net iets voor mij. Binnenkort zou ik weer Peter pan zijn en vechten tegen kapitein Hookk. Ik zou haar weer zien. Het meisje voor wie ik vertrokken was. Het meisje dat me vertelde hoe ik eigenlijk leef. Hoe zou zij nu leven? Ik zou The lost boys weer zien. Ik was niet allen hun leider, ook één van hen. De eerste.