|| Prologue.

"Mama ik ga buitenspelen!" schreeuw ik door het huis. Mama komt de gang inlopen en helpt me om mijn schoenen aan te doen. "Ga je weer naar Liam toe?" "Ja mama want hij is mijn aller beste vriend ooit!" geef ik als antwoord.
"Liam!" schreeuw ik als ik naar buiten ren. "Lou!" schreeuwt hij terug als hij naar me toe komt gerent. Als hij voor me staat haalt hij een doosje achter zijn rug vandaan en maakt deze open. "Lou, ik heb een ketting voor je gemaakt! Zo weet iedereen dat jij mijn aller beste vriendin bent!" Hij duwt het doosje in mijn handen en wacht tot ik de ketting pak. De ketting die Liam aan me geeft is een zelfgemaakte ketting met kraaltjes. In de middelste vier kraaltjes staat zijn naam gespeld.
"Kijk mijn naam staat erin! Ik heb er ook een om met jou naam erin! Wat vind je ervan Lou?" Ik kijk naar de ketting om zijn nek. "Dankjewel Liam, jij bent echt mijn aller beste vriend!" zeg ik dan. Snel knuffel ik hem en doe daarna de ketting voorzichtig om mijn nek, ik was nu al te bang om hem kapot te trekken.
"En je moet de ketting altijd dragen Lou. Dat doe ik ook want dat is een teken dat we voor altijd aan elkaar verbonden zijn." zegt Liam met een glimlach. Ik knik en glimlach. "Dat beloof ik Liam!"
"Zullen we nu weer gaan spelen? Het is echt vet warm nu!" zegt Liam. Hij pakt mijn hand vast en samen huppelen we naar het schommeltje dat in zijn achtertuin staat. Voor de schommel blijven we stil staan en Liam geeft me een zacht kusje op mijn wang.
"Waarom deed je dat Liam?" vraag ik zachtjes. "Omdat mama altijd tegen mij zegt dat als mensen elkaar lief en heel erg leuk vinden ze dan kussen en ik vind jou heel erg lief en ik vind het ook altijd super leuk om met jou buiten te spelen dus gaf ik jou een kusje." Is het antwoord van Liam om vervolgens achter de schommel te gaan staan. "Kom Lou, ga zitten dan kan ik je duwen!" Ik ga zitten op de schommel en wacht tot Liam begint met duwen.
Hij is echt de liefste en beste vriend ooit!