Hereniging der wolfelementalenen;bijeenkomst

bij eva aangekomen trof ik weer een andere band aan,een die bijna niet zichtbaar maar enorm sterk.
ik volgde ik de band bijna als een zwemmende wolf,het ging,maar niet erg gemakkelijk.als ploeterent kwam ik bij Yuki aan ze rende over een strand en ving vissen.
een glimlag verscheen op mijn gezicht om haar handighijd.
plots draaide ze zich om.zou ze me gemerkt hebben?
dat kom toch niet?
of wel?
hoe dan ook ze rende het water in en ik volgde haar.ik werd nieteens nat,de golven stroomde door me heen,heel apart om te merken.toch moest ik zwemmen toen het dieper werd.
ik ploeterde verder,maar kwam amper vooruit.
opgeven was geen optie,dus ik probeerde en probeerde.het leek eeuwen te duren voor we aan de andere kand van dit water waren.maar zodra ik weer grond onder mijn poten voelde zette ik het op een rennen en haalde ik Yuki in,ik aarzelde dit keer niet en greep haar gewoon.
"sorry"
daarna rende ik terug naar mijn lichaam,wat opeens eel makkelijk leek te gaan.
denise zag me aankomen,glimlachte en begroette me.
ik nam mijn lichaam weer.
hijgend stond ik daar,yuki was een moeilijke geweest,en lydia keek me aan
"gelukt Spreker?"
"ja,het was moeilijk,maar het ging"
"mooi,snow en nera zijn er al bijna.nog even en ik kan je een nog moeilijkere opdracht geven"
"oh help!"
"ik weet zeker dat je het aankan!!je hebt je vrienden,nog even en we zijn met 7 wolven.nu zal de eerste bijeenkomst der wolfelementalen worden gehouden"
daarop hief ze haar kop en huilde ze;

"wolfelementalen
waar julie ook zijn.
hoor mijn huil.
andwoord!
de wolfelementaal der geest roept
hoor mijn huil.
vanaf nu ben je in staat te andwoorden
wolfelementaal van verwarring.
waar ben je?"
ik hief instictief mijn hoofd en huilde terug
"ik ben hier lydia,de Spreker is hier!"
"welkom,Spreker.huil met mij!"
op een op andere manier wist ik precies wat te huilen en ik huilde samen met lydia;
"wolfelementalen,
uit alle hoeken van deze wereld.
hoor de huil der wolfelementalen!
geest en verwarring roepen je!
wolfelementaal van begrip
waar ben je?"
geen andwoord,ik keek twijfelactig naar lydia,haar blik zij;maakt niet uit en dus huilden we verder
"wolfelementalen,
waar dan ook.
hoor de huil en andwoord!
verwarring en geest roepen je!
wolfelementaal van aarde,
waar ben je?"
twijfelachtig hief denise haar hoofd en huilde zacht;
"Spreker en lydia,ik ben hier,de beschermer van de aarde is hier"
ik keek haar even bemoedigend aan voor we verder huilde;
"huil dan met ons,beschermer van de aarde!"
denise ad waarschijnlijk hetzelfde als wat ik had gehad,wand ze huilde mee;
"wolfelementalen.
vele lichten en donkers ver.
hoor onze huil
aarde,verwarring en Geest roepen je
Wolfelementaal van lucht,
waar ben je?"
weer geen andwoord,ditkeer was et denises beurd om lydia twijfelachtig an te kijken
"wolfelementalen
overal vandaan
hoor onze huil
Aarde,verwarring en geest roepen je!
wolfelementaal van Vuur,
waar ben je?"
anika wist wat er zou komen en huilde minder aarzelend als denise,maar ongemak klonk nog steets door
"ik ben hier,lydia,Elfenfluisteraar is hier!"
"wij heten je welkom,huil met ons"
"wolfelementalen
overal geweest,
hoor onze huil!
vuur,aarde,verwaaring en geest roepen je
de laatste is niet de minste,
de laatste word niet vergeten
Wolfelementaal van Water
waar ben je?"
op een ofandere manier twijfelde eva heel lang voor ze met ons besloot te huilen
"Ik ben hier lydia,tijgerhard is hier"
"welkom dan,huil met ons"
"de wolfelementalen,
niet compleet,
wij zullen zoeken
na lydia's woorden.
na de bijeenkomst der wolfelementalen"