W28

Bloom zag een eerstejaarsfee uit de lucht vallen, bewusteloos, totaal uitgeput. Een snelle blik op de andere feeën leerde haar dat niemand haar gezien had, te druk bezig met vechten. Ze vloog snel omhoog om het meisje op te vangen.
“Alles in orde?”, vroeg Faragonda, toen Bloom het meisje de hal in bracht.
“Het gaat er veel harder aan toe dan gebruikelijk”, zei Bloom. “Niet dat het al escaleert, maar ik ben bang dat er gewonden vallen. Dit meisje viel bewusteloos uit de lucht.” Faragonda en Griffin keken elkaar aan.
“Dat de feeën harder vechten kan ik begrijpen, na vorig jaar”, zei Griffin. “Maar vallen de heksen ook harder aan?”
“Ik heb de indruk van wel”, zei Bloom. Het meisje in haar armen werd wakker en slaakte een gilletje toen ze Bloom zag.
“Rustig maar”, zei die. Ze hielp het meisje weer recht te gaan staan. “Je viel bewusteloos in de lucht, ik kon je gelukkig op tijd opvangen.”
“De heksen vallen aan!”, zei ze. “En u, u doet niets. U staat hier maar! Typisch iemand met macht.”
“Bloom vecht niet omdat ik dat wil”, zei Faragonda kalm. Het meisje keek op, en kromp in elkaar toen ze Griffin zag staan. “De aanval van de heksen is slechts een oefening voor beide scholen. Ik heb de Winx gevraagd niet in te grijpen zo lang het niet te gevaarlijk wordt.”
“Maar, maar waarom…”
“We doen het ieder jaar zo”, zei Griffin. “Het is een leerrijke ervaring voor iedereen.”
“Al lijkt het gevecht deze keer wel heviger”, vond Bloom.
“Blijf jij verder maar binnen”, zei Faragonda vriendelijk tegen de jonge fee. Het meisje haalde opgelucht adem. Ze keek een beetje aarzelend naar Bloom.
“Nou, euh, ik, bedankt, geloof ik, om me op te vangen. Ik…”
“Graag gedaan”, zei Bloom. Ze wendde zich weer tot Faragonda. “Ik ga maar weer naar buiten, kijken of ik nog ergens nodig ben.”