Elk verhaal heeft zijn begin.
Muziek voor dit hoofdstuk: https://www.youtube.com/watch?v=z53gt8yihYc (Prologue uit Okami)
PS: Op het plaatje zie je de blauwe wolf, alleen ze heeft ook nog een ketting in de vorm van de ruit op haar kop en de zelfde blauw. Onthoud dit, het is belangrijk later in het verhaal.
De wolf liep op een drafje weg van het rumoer. Toen stopte ze bij een boom om uit te rusten. Ze was gevlucht van een aantal andere wolven die haar uit hadden gelachen omdat te anders was. Ze dacht na; wat moest ze doen? waarom was zij anders? waren er nog meer "andere"? De vragen tolden rond haar kop. Ze keek omhoog. zonnen stralen schenen tussen de bladeren door, een paar vogels fluiten. De wolf vond het fijn om te genieten van de natuur.
Een lange tijd geleden was ze bij "de mensen" geweest. De meeste waren bang voor haar en sommige probeerde haar te vangen voor een zogenaamde "dierentuin". Zodra de wolf daar langs was gelopen was ze blij dat ze niet zo gevangen zat als die arme dieren. Gelukkig was er één meisje dat wel aardig was voor de wolf. Elke dag dat de wolf bij haar langs kwam, gaf ze de wolf te eten en borstelde de wolf haar vacht. Het meisje praatte altijd tegen de wolf en soms leek het net alsof de wolf haar kon verstaan.
Jammer genoeg moest het meisje verhuizen en had ze de wolf daarna niet meer kunnen zien. De wolf had van af toen besloten in het bos te gaan wonen. Dat zou beter voor haar zijn omdat ze toch geen aardige mensen meer zou tegenkomen. De wolf dacht aan het meisje, ze zou haar graag nog een keer willen zien. helaas kon dat niet.
Nadat de wolf haar gedachten had afgeschud, voelde ze een heleboel energie in haar spieren lopen. Ze boog haar armen, spreidde haar vleugels en zoef! Weg was ze. 'Als er een ding is dat anders is dan mijn vacht kleur en vleugels...' dacht ze 'dan is het wel mijn snelheid'.
(sorry voor een kort hoofdstuk aan het begin, ik weet niet hoe ik dit langer kan maken en we moeten allemaal nog even inkomen!)
Er zijn nog geen reacties.