OO1

POV; Eva.

'Hmm, hmpf' komt er alleen maar uit mijn mond terwijl mijn moeder me probeert wakker te schudden. 'Goedemorgen lieverd, kom je je bed uit? Het is bijna tijd om te gaan' hoor ik mijn moeder zeggen. Opeens drong het weer tot me door.. Ik ga verhuizen. Ik moet alles achterlaten, m'n vriendinnen en vrienden, m'n school, m'n hockeyclubje.. Ik moet weer helemaal overnieuw beginnen. Na nog 10 minuten gepiekerd te hebben in m'n bed, besluit ik om er maar even uit te gaan. Ik loop naar de badkamer waarbij ik onderweg wel bijna een paar keer over een paar dozen struikel. Ik sta voor de spiegel. 'Waarom?' Gaat er alleen maar door mijn hoofd. 'Misschien word het wel beter', 'misschien ook niet'. We zullen vanzelf zien. Ik trek mijn kleding uit en stap onder een lekkere warme douche. Na zo'n 15 minuten onder de douche gestaan te hebben, ga ik eruit en kleed ik me om. Ik heb een hoge spijkerbroek aan, waarop. Een simpel wit T-shirt, een goude ketting, en rode lippenstift. Eenmaal terug in m'n kamer zoek ik naar m'n elastiekjes. 'Waar heb ik die dingen nou gelaten? Ik had een heel doosje' mompel ik in mezelf. Ah gevonden. Het zat in een van de verhuis dozen. Snel wikkel in m'n haar in een knot en loop ik hardstampend de trap af, naar beneden. 'Goedemorgen eef' zegt mijn vader terwijl hij me een kus op mijn voorhoofd geeft. 'Goedemorgen pap'. Meeste meiden zeggen altijd dat hun vader de allerliefste vader is op de wereld. Je zou zo kunnen zeggen dat mijn vader dat ook echt is. Hij is wel dergelijk een topper. Maarja. Ik ga aan de tafel zitten en pak een boterham voor me. In de ochtend heb nooit echt veel honger, meestal krijg ik niet eens een hap door m'n keel. Blegh. Toch smeer ik mijn boterham met een flinke klodder pindakaas. 'Doe jij zoveel op je brood?'. Ugh heb je haar weer. Mijn o-zo brave kleine zusje. We schelen maar 1 jaartje maar ze is wel echt de duivel zichzelf. Soms kan ze aardig zijn, vooral als ze iets nodig heeft. 'Ja lekker he' reageer ik kortaf, terwijl ik met mijn ogen rol. Mijn moeder komt de trap afgelopen met een paar dozen. 'Eef, kan jij mij en je vader straks even helpen met de dozen in de verhuis wagen te zetten?'. 'Tuurlijk mam, geen probleem'. Over mijn moeder, het is een schat, maar soms is ze té bezorgd. Heel veel dingen mag ik niet aangezien zij het te gevaarlijk vind. Ik ben 16 jaar oud, over een maandje 17 en ik moet nogsteeds 9 uur thuis zijn. En als ik geluk heb 10 uur.. Mijn vader staat op van de tafel en gaat mijn moeder ook even helpen. Ik werk mijn boterham naar binnen en ruim even de tafel af. 'Eva?' Zegt roos zachtjes, mijn zusje. 'Ja?'. 'Mag ik alsjeblieft je rode adidasjes lenen?' Vraagt Roos heel voorzichtig. 'Hmm oke.' 'Oke! Dankjewel!' En ze rent in 1 vaart naar boven. 'MAAK ZE NIET KAPOT!' Schreeuw ik nog even naar boven. Ik loop naar de gang toe en trek mijn pikzwarte air-max aan. Ik loop voorzichtig naar boven aangezien er op de trap ook een paar dozen staan, en ik niet wil vallen. Ik loop naar mijn kamer en pak de laatste spullen in. Haal mijn telefoon uit de oplader, en stop mijn telefoon in mijn broekzak en mijn oplader in m'n tas. In m'n tas gooi ik nog een beetje make-up een luchjte en een boek. Ik klink vast als een nerd, maar ik vind lezen echt geweldig. Je kan jezelf verdiepen in zo'n boek. Prachtig. 'EEF! KOM JE NOG HELPEN?' Roept m'n vader.. 'JA! IK KOM ERAAN'. Ik pak m'n tas beet, pak 2 kleine dozen en loop naar beneden. Ik sta beneden, bij de verhuis wagen en geef de dozen aan m'n vader die ze in de wagen zet. "Als je van mij bent, als je van mij bent, kunnen wij echt alles a...". Komt er uit m'n broekzak. Snel pak ik mijn telefoon en zie ik dat ik gebeld word. 'Sascha' staat er in het beeld. Mijn beste vriendin. Ik neem op. 'Heeeeeey'. 'Hey eef!' Hoor ik haar schreeuwen. 'Ben je nog thuis?. 'Ja, nu nog wel, maar ik ga denk ik over een uurtje weg ofzo..'. ' Oke! Ik kom er nu aan! Doei!'. En voordat ik doei kan zeggen heeft sascha al opgehangen. Ik ga nog even door met dozen brengen. Na een kwartiertje staat sascha op de stoep. Ze geeft me een lange knuffel en zegt dan tegen me 'we gaan je missen eef, ik heb nog een cadeautje voor je, namens iedereen.' Zegt ze en ze pakt iets uit haar rugtas. Ingepakt. 'Beloof me dat je het pas openmaakt als je in je nieuwe huis bent aangekomen'. Ik kijk haar aan en knik terwijl er een traan over mijn wang rolt. Ik woon nu nog in assen. En ik ga verhuizen naar Beverwijk, dichtbij Amsterdam. Oftewel, Amsterdam. Sas trekt me in een stevige knuffel en fietst dan weg. Nadat alle dozen ingeladen zijn stapt mijn vader in de verhuis wagen en mijn moeder in onze eigen auto. Roos stapt er bij m'n vader in en ik stap voorin bij m'n moeder. Lekker rustig. Ik heb m'n tas op m'n schoot, met het cadeautje erin, en we rijden weg....