Chapter twenty-seven

De volgende ochtend word ik wakker, en heb ik geen honger. Ik kleed me aan en sms naar Charlotte: Hye schoone slaapster! kan ik langskomen om je te komen halen? Want ik heb je wat te vertellen hoor!x
en ik krijg direct terug: Juaa, is goed, 8 uur...[/b]
Oké, dan vertek ik over 5minutjes. Ik neem m'n boekentas, zet alles klaar en ga nog even in de tuin met denver. Als ik terug binnenkom zeg ik dag tegen mn mama en vertrek ik.
Ik kom na een kwartier fietsen aan bij Charlotte, en druk op haar bel.. De deur vliegt al snel open en ze springt er vanachter. Ik geef haar een knuffel en we vertrekken. Oké, dus ik ben gisteren naar hem geweest, en hij zag er niet echt goed uit, vol blauwe plekken, en hij mag volgende week woensdag uit het ziekenhuis.
Oh wat erg! zeg Charlotte.
Als we eenmaal bij school aankomen staat een groepje jongens ons op te wachten, ze duwen Charlotte opzij en komen allemaal rond mij staan. Shit, ik ben echt doodsbang. 1 zegt: Laat dat knap mannetje met rust. een andere zegt: Je bent veel te knap voor hem.Ondertussen sta ik echt te trillen op m'n benen. En opeens komt er iemand tevoorschijn, shit, Michiel. Hij zegt; En je wordt van mij. of we slagen je vriendje nog eens in elkaar, maar dan erger.
Nee! ik ben jullie eigendom niet. en Fuck off, laat me gaan! roep ik luid.