027

Goed, dan gaan we kijken zei Hermelien. We liepen met zijn vieren door de gangen. Toen we eindelijk bij de deur naar buiten waren werden we opgehouden door Draco met Korzel en Kwast. Kijk daar hebben we Potter met zijn vriendjes zei Kwast. Waar gaan jullie heen zei Korzel. Dat gaat jullie niks aan zei Harry. Naar de weg-is-weg zei ik. Draco mompelde wat en vertrok daarna met zijn lijfwachten. Waarom zei je dat nou zei Ron. Wat denk je zelf, anders zouden ze ons toch volgen zei ik. Hermelien opende de deur en we liepen naar buiten. We renden naar het verboden bos. Weet je nog waar het staat vroeg ik. Tuurlijk zei Hermelien. We waren nu best ver weg van Zweinstein en het begon al te schemeren. Kunnen we niet terug zei Ron bang. Nee zei ik. Iets in me zei dat ik door moest gaan. Dat ik niet moet opgeven. Daar staat het zei Hermelien wijzend naar een klein zwart kistje. Harry Ron en Hermelien bleven staan. Moeten we dat kistje wel openen het geeft me zo'n raar gevoel zei Harry. Ik luisterde niet en liep naar het kistje toe. Ik gleed met mijn hand over de deksel. Ik keek naar het dichtte slot. Ik pakte mijn stok en richtte hem op het kistje. Cistem Aperio zei ik. Deze spreuk had ik ergens gelezen in een boek over bezweringen. Het is een spreuk om kisten te openen stond er in de lange uitleg. Het slot ging open. Ik tilde de deksel op en keek in het kistje. Er lag een gouden ketting met als bedeltje een nagemaakte snaai in het kistje. Ik pakte het op en keek er naar. Er stond heel klein iets ingegraveerd. Net groot genoeg om te kunnen lezen. To protect my daughter Lucy Lewin, I will always love you my dear, from Lotus Lewin. Ik rolde tranen over mijn wangen. Deze ketting was van mijn moeder voor mij. Waarom lag het in een kistje? Waarom in het verboden bos? Waarom heeft professor Sneep hem niet aan mij gegeven? Er rolde steeds meer tranen over mijn wangen. Ik voelde twee armen mijn schouders vast pakken. Lucy zei Harry die naast me neer gehurkt was. Ik gaf hem de ketting. Na een paar seconden hing de ketting om mijn nek. Harry sloot het kistje en trok mij overeind. Wat is er zei Hermelien bezorgt. Harry wees naar de ketting. We liepen terug naar Zweinstein. Ik veegde mijn tranen weg. Met zijn vieren liepen we terug naar de leerlingenkamer. Ik ging zitten op de bang en zei geen woord. Hermelien hurkte voor me neer en las wat er op de ketting stond. Je moet er niet aan denken zei ze. Dat is moeilijker dan je denkt zei ik. Vergeet het zei Hermelien. Wij gaan naar bed zei Ron die de trap op liep samen met Harry. Ga je mee naar bed zei Hermelien. Ik blijf nog even hier zei ik. Ze stond op en liep naar boven. Ik zat nu helemaal alleen in de leerlingenkamer. Ik liep naar de haard en gooide er nog wat hout bij. Ik ging er recht voor zitten en keek hoe de vlammen bewogen. Na een tijdje stond ik op en ging naar boven. Ik trok snel mijn pyjama aan en ging in mijn bed liggen. Ik staarde naar boven en zuchtte. Waarom was ik zo verdrietig? Waarom was ik niet blij?