Nandos-date

Finn nam me mee naar Nandos, een of andere bekende etensketen waar hij klaarblijkend aan geobsedeerd was. Ik denk zelfs dat de serveerster hem met zijn voornaam noemde. Ik was pas begonnen aan een gigantisch bord friet met hamburger, toen er een jong meisje aan onze tafel kwam staan. ‘Zou ik je handtekening mogen Finn?’ vroeg ze verlegen. Verbaasd keek ik hem aan, hij haalde zijn schouders op. Hij gaf het meisje een handtekening en een knuffel. ‘Dus je bent een soort beroemdheid hé?’ vroeg ik toen het meisje weg was. ‘Niet echt, ik en mijn broer, nou vooral mijn broer. We maken YouTube filmpjes.’ ‘Jacksgap hé?’ lachend keek ik hem aan. ‘Hoe weet je…’ Zijn ogen werden groter. ‘Ik leef in België, niet op de Noordpool. Wij hebben ook internet…’ Hij keek me glimlachend aan ‘Je wist het al de hele tijd?’ Ik knikte ‘Ik voel me gebruikt..’ voegde hij eraan toe. Ik lachte en antwoordde ‘Wel dan zal ik je eten betalen om het goed te maken.’ ‘Dat hoef je helemaal niet te doen!’ Maar ik bleef volharden, en uiteindelijk gaf hij maar toe, op voorwaarde dat hij de volgende keer betaalde. We bleven nog even praten, maar toen besloot ik dat het tijd werd om mijn spullen te gaan uitpakken. Finn stond erop om me te helpen met alles naar boven te dragen. Hij had duidelijk de hoeveelheid onderschat. Toen ik de koffer van mijn auto opendeed, viel zijn mond open. Ik lachte en samen zeulde we alle spullen naar mijn kamer. Mijn kamergenoot was er nog niet. ‘Dankje, echt waar. Alleen had me dat uren geduurd.’ Hij grinnikte en keek naar de grond. ‘Wel, ik zie je nog hé Belgium.’ Hij gaf me een kus op de wang en vertrok. ‘Oh hey,’ hoorde ik hem op de gang nog zeggen.