W27

“Ik hoop dat we nog kunnen afspreken deze week”, zei Nabu.
“Hoop ik ook”, zei Layla.
“Na de aanval van Wolkentoren kunnen wij vast nog wel een keer naar Red Fountain komen”, zei Bloom. “We weten alleen niet wanneer dat zal zijn.”
“Wat zouden ze ons hiermee willen leren?”
“Geduld, denk ik.”
“Ons klaar houden voor als er iets gebeurt.”
“Dat hebben we al lang geleerd, met die oorlog met de Trix vorig jaar”, bromde Stella.
“Doet er niet toe”, zei Bloom. “We hebben een opdracht gekregen.” Ze omhelsde Sky. “Tot ziens.”
“Dag, lieverd.”
“Ik wou dat we vaker konden afspreken”, verzuchtte Layla, terwijl ze haar hoofd tegen Nabu’s borst liet rusten.
“Ik, euh, hoorde een gesprek tussen mijn oom en Codatorta”, zei Helia aarzelend. “Ik denk dat we, euh, binnenkort, veel samen gaan zijn.”
“Echt?” Iedereen keek hem aan.
“Waarom zei je dat niet eerder?”, protesteerde Riven.
“Nou, ik mocht het eigenlijk niet horen”, zei hij schuldbewust.
“Man, dat is geweldig nieuws”, zei Sky.
“Echt hé”, grijnsde Nabu.
“Nou, ik denk dat we nu maar moeten gaan”, zei Musa, na een blik op haar klok. “Het is bijna tijd.”
“Verdomme, dat halen we nooit op tijd”, vloekte Tecna.
“Zal ik maar een beetje helpen dan?”, vroeg Bloom lachend. “Niet verschieten.” Meteen waren de jongens verdwenen en een paar seconden later stonden de meisjes voor de poort van Alfea.

Het gebeurde donderdag. Plots vlogen langs alle kanten heksen op Alfea af. De Winx haastten zich naar buiten en verspreidden zich over het schoolterrein, maar keken verder alleen toe. De eerste, tweede en derdejaarsfeeën waren doodsbang en vochten zo hard ze konden. De eerstejaars hadden zoiets nog nooit meegemaakt, de tweede en derdejaars hadden het jaar ervoor een uit de hand gelopen gevecht met de Trix mogen beleven. De feeën vochten harder dan ooit.