Foto bij O28.

‘Iedereen blijven zitten.’ Ik heb Simone nog nooit zo streng gehoord. ‘We gaan eerst uitpraten wat er is gebeurt eerder verlaat niemand de tafel. Ook niet om te roken.’ Ik zuchtte even diep en hield mijn mond. Ik hoorde Bill en Tom discussiëren en even later bemoeide Christina zich er ook mee. Ze waren er uitgekomen dat het de fout van de broers was en dat ik hier moest blijven wonen. Ze moesten hun excuses aanbieden. ‘Zo, en heb ik hier ook nog wat te zeggen? Wie zegt dat ik hier wil blijven wonen.. Gaat nogal moeilijk met die twee.’ Ik wees naar Tom en Bill.

Ook al wel bleef ik aan de tafel zitten, veel woorden kwamen er niet uit mijn mond. ‘Wat wil jij Audrey? Als je nu weg wilt dan ga je, we huren een hotelkamer voor je en dan is het gewoon het einde. Geen gezeur meer.’ Simone keek mij serieus aan. Ik knikte. ‘Ik slaap er een nachtje over en ik slaap hier wel op de bank.’ Ik stond op en Bill hield mij tegen. ‘Jij slaapt gewoon op mijn kamer ik slaap op de bank.’ Ik knikte en liep weer naar buiten om naar de sterren te kijken. Daar zat ik dan helemaal achter in de tuin. Christina kwam aangelopen. ‘Meis, ga je mee uit met Tom, Alice en mij?’ Ik knikte van niet. ‘Nee, dankjewel!’

Na een halfuur waren ze allemaal weg en daar zat ik dan alleen in het donker. Toen ik naar binnen liep zag ik Bill zitten, toen hij mij aankeek was de spanning te snijden. Ik pakte wat te drinken en ging naast hem zitten. Samen staarden we naar de televisie. ‘Ik.. Je wilt het vast niet horen. Maar ik houdt van je en dat gaat nooit stoppen. Ik stuurde niets aangezien het dan alleen maar moeilijker voor mij zou zijn.’ Ik keek hem aan en trok mijn wenkbrauw omhoog. ‘Lekker egoïstisch. Zo ken ik je weer.’ Ik moest lachen en ik stond op.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen