Season 2 Chapter 7

Hoe langer ik alleen was op mijn kamer, hoe geïrriteerder ik terug kwam bij de andere. Iedereen was blijkbaar allang de dood van Geronimo vergeten, behalve Liam, Vera en ik. Madelief was al druk bezig met het voorbereiden van de aanval. Hoe langer ik in dit paleis was, hoe minder ik mezelf thuis begon te voelen op deze planeet. De vuurdistricten waar het duidelijk rommelde, bleven voor mij een groot raadsel. En op het moment dat ik mijn kamerdeur open deed, besloot ik om een groot risico te nemen.
Ik liep naar beneden, richting de koninklijke zaal. Daar was Madelief samen met haar raadsmannen, kinderen en leiders van het leger aan het overleggen hoe ze de aanval het beste konden organiseren. Liam en Vera zaten er ook bij, maar leken er totaal niet met hun gedachtes bij te zijn. Toen ik binnen kwam, werden ze stil en Madelief keek mij aan.
‘Heb je Geronimo een plaatsje in je hart kunnen geven?’ vroeg ze op een vriendelijke toon.
‘Ik denk het wel’ zei ik. ‘Maar ik zou graag even met u willen spreken’. Madelief stond op en keek mij vragend aan.
‘Onder vier ogen’. Madelief fronste haar wenkbrauwen, haalde haar schouders op en kwam naar mij toegelopen. Ik draaide me om en liep de zaal uit, gevolgd door Madelief.

Madelief kwam naast mij lopen en liep naar links, richting de bevroren tuin. Ik had al veel over de bevroren tuin gehoord, maar ik was er zelf nog nooit geweest. Overal stonden bevroren bloemen en bomen met daartussen bevroren fonteinen.
‘Waarover wilde je me spreken ster?’ vroeg Madelief.
‘Ik ga het waarschijnlijk over een gevoelig onderwerp hebben, maar om me echt thuis te voelen op deze planeet, wil ik meer weten over de vuurdistricten’. Madelief stopte met lopen en staarde mij aan.
‘Ik snap dat je daar meer over wilt weten’ zei ze vervolgens. ‘Maar ik denk niet dat dat echt van belang is. Jij bent hier gekomen met een missie en die missie is om de Bokkenrijders te verslaan. Daar komen de vuurdistricten niet bij kijken’.
‘Ik vraag u ook niet om mij de geschiedenis tussen de vuurdistricten en het ijsrijk te vertellen, ik zou alleen een kijkje willen nemen in een van de grotere vuurdistricten. Ik wil zien hoe het er daar aan toe gaat. Als ster vind ik dat ik alles moet weten over de planeet. Ik weet hoe het er aan toe gaat in het ijsrijk, ik weet hoe het er aan toe gaat bij de mensen die geen element kunnen besturen, maar ik weet niet hoe het er echt aan toe gaat bij de vuurdistricten’.
Madelief begon weer te lopen en dacht diep na. Ik wist wel degelijk hoe het eraan toe ging bij de vuurdistricten, maar dat ging ik natuurlijk niet vertellen.
‘Eigenlijk vind ik het niet zo’n goed idee’ zei Madelief. ‘Als buitenstaander kan ik me voorstellen dat de situatie nogal vreemd over kan komen. Het lijkt er erg op alsof het ijsrijk de vuurdistricten onderdrukt, in zekere zin is dat misschien ook wel zo, maar het vuurvolk heeft dat wel te danken aan de gruwelijke oorlog die zij begonnen zijn een lange tijd geleden’.
‘Maar nu u mij dit verteld heeft, weet ik toch gewoon hoe het zit? Ik weet heus wel dat de vuurdistricten een gruwelijke gebeurtenis hebben laten plaatsvinden, maar om een nog beter beeld te krijgen, zou ik heel graag het hoofdvuurdistrict willen bezoeken’.
Madelief knikte langzaam en keek mij toen aan.
‘Oké’ zei ze. ‘Er val vanmiddag een helikopter je ophalen vanaf het hoofdplein. Maar beloof me één ding, bemoei je niet met de zaken van de ijsmannen’.
‘Beloofd’ zei ik, maar in gedachten hield ik alvast mijn vingers gekruist.