003 | Paul Lahote

Lachend liepen we terug naar de auto, mijn arm over haar schouders geslagen. 'Ik heb nog nooit zo'n leuke film gezien, ik meen het.' Vertelde ze mij uitgelaten. 'Zag je hoe lief hij voor haar was? Al is dat natuurlijk niets vergeleken met hoe lief jij voor mij bent.' Glimlachend drukte ik een kus op het haar van Novita. 'Ja, ja.' Lachend prikte ze me in mijn buik. 'Echt hoor!'
'Ja, ik geloof je.' Samen liepen we terug naar de auto. De film was echt ontzettend leuk geweest, het uiteten ook. De laatste tijd ging sowieso alles goed tussen ons. Dat is wel eens anders geweest. Er was een tijd dat ik heel veel rondes moest lopen omdat er een groot gevecht aankwam tussen de Volturi en de Cullens, wij moesten helpen. Ik was daardoor bijna nooit thuis en als ik er was vertelde ik niets over de situatie. Dat was omdat het niet mocht van Sam. Daar hebben Novita en ik erge ruzies over gehad, een keer zo erg dat ik de badkamerdeur eruit had geschopt.
Ze was zo geschrokken van mijn woedeaanval, dat ze hem gesmeerd was. Ik had haar gevonden op het strand en getroost. Ze had tegen me gezegd dat ze me helemaal niet zo boos wilde maken, dat ze gewoon bezorgd was omdat ze bang was dat iemand mij zou verwonden, of erger, laten omkomen. Zodra ze dat gezegd had voelde ik me meteen nog schuldiger om mijn woede uitbarsting dan dat ik al deed. Ze gaf gewoon om me, dat was waarom ze iedere keer zo doorvroeg alsof ik in een kruisverhoor zat.
Ik snapte het wel, als zij altijd weg was en maar vaag deed over de situatie en waarom ze aan het 'trainen' was, dan zou ik ook boos worden. Ik had de badkamerdeur gemaakt en haar daarna stierlijk verwend. Ze schrok namelijk zo erg van mijn woede uitbarsting, dat iedere keer als ik mijn stem ook maar een beetje verhief, al was het tegen een van de jongens, dat ze een beetje in elkaar kromp.
'Luister je wel?' Geschrokken keek ik naar mijn prachtige vrouw. 'Sorry, wat zei je?' Ze rolde iet wat geïrriteerd met haar ogen en keek me aan. 'Waar zit jij met je gedachten?' Ik haalde mijn schouders op toen we de auto naderden. 'Bij jou.' Weer rolde ze met haar ogen en gaf ze me een duw. 'Ik meen het, hoor.' Dit keer glimlachte ze en drukte ze een kus op mijn lippen voor ze in de auto stapte.
'Maar, wat was je aan het vertellen?' Vroeg ik haar terwijl ik de auto startte. 'Ja, niet iets belangrijks hoor.' Glimlachte ze schouderophalend. Ik reed de auto de parkeerplaats af richting de stoplichten. 'Nee, ik hoor het graag.'
'Oké,' Begon ze vervolgens. 'Kim en Jared gaan ook binnenkort trouwen, toch?' Begon ze haar verhaal weer opnieuw. 'Ja.' Ja, Kim en Jared zouden binnenkort gaan trouwen. 'Kim vroeg of ik en Emily mee gingen kijken voor trouwjurken, ze heeft Annea ook meegevraagd, lief hé?' Ik knikte glimlachend. 'Dat is inderdaad erg aardig van haar.'
'Paul?' De stem van Novita klonk iet wat paniekerig. 'Ja?' Vroeg ik haar. 'Rijdt hij door rood? Hij slingert erg?' Novita had de woorden nog niet eens uitgesproken, voor een vrachtwagen met een rot snelheid op ons afgereden kwam, ik wilde uitwijken, maar ik was te laat. Met een klap werden we weggeslingerd.