001 | Paul Lahote

~ 5 years later ~

Het was vijf jaar later, Novita en ik waren nu beiden drieëntwintig jaar oud en gelukkig getrouwd. Ja, we waren gelukkig getrouwd. Kinderen waren er nog niet, maar daar waren we ook nog niet aan toe.
Ik keek naar Novita, die met Emily aan tafel zat, ze voerden een gesprek maar echt luisteren deed ik niet. Ik was nog steeds tot over mijn oren verliefd op haar. Het werd iedere dag een beetje meer. Van haar lange, prachtige haren tot haar grote ogen die mij liefhebbend aankeken. Haar oogverblindende lach die iedere man liet smelten, maar er was maar een persoon aan wie ze die lach liet zien, en dat was aan mij.
'Lieverd?' Geschrokken keek ik op uit mijn gedachten. 'Sorry, wat zei je?' Novita glimlachte naar me en pakte even mijn hand vast. 'Of we blijven eten?' Ik glimlachte terug en knikte. 'Ja, is goed, ik moet toch zo mijn ronde lopen.' Novita knikte en glimlachte goedkeurend, duidelijk blij met mijn antwoord.
Volgende week zou onze derde trouwdag zijn, dus gaan we iets leuks doen. Iets simpels, gewoon uiteten en naar de film, maar alles wat wij samen deden vond ik leuk. Zolang ik maar bij haar was. Luid gestommel klonk van buiten, waardoor ik kon horen dat er mensen aankwamen. Ik kwam hier al zo lang dat ik zelfs kon horen wíe er aankwamen. Seth en zijn inprent. Ja, Seth was ingeprent. Het meisje was echt perfect voor hem. Ze heette Annea en was iets jonger dan hij, een jaar geloof ik. 'Good evening, folks!' Riep Seth zodra hij binnen was. Annea huppelde vrolijk achter hem aan en zei ons ook gedag, iets minder enthousiast. Dat was ook niet zo raar, Seth was het toppunt van hyperactiviteit.
Mijn donkerbruine ogen gleden weer terug naar Novita. Ze heette nu geen Novita Mila Motega meer, nu heette ze Novita Mila Lahote. Ze had mijn achternaam met alle liefde aangenomen had ze ons verteld. Onze bruiloft was zo prachtig geweest. Ik had haar ten huwelijk gevraagd toen we op vakantie waren in Hawaï, op het strand. Ze had volmonds ja gezegd. We waren in La Push getrouwd, op het strand. Ze had een prachtige witte strapless jurk aan die aan de onderkant iets wijder uit liep. Haar haar zat opgestoken met aan de achterkant een sluier.
Normaal wilde ik niet dat mensen mijn emoties zagen, ik toonde ze aan niemand behalve aan Novita. Maar op onze bruiloft kon ik het niet meer inhouden. Toen ik haar zag verschijnen en zag hoe prachtig ze was, zoals altijd, moest ik huilen. En niet zo'n beetje ook. Ik was zo blij, ze was zo mooi en ik was zo gelukkig dat wij ons leven samen gingen delen. Dat zij haar leven met mij wilde delen.
Doordat ik moest huilen, moest zij dat ook. Waarna we samen gelachen hadden. Ons feest was ook super geweest, waarna we op huwelijksreis zijn geweest naar Griekenland, naar het landje Chios om precies te zijn. Zij had onze vakantiebestemming uitgekozen, dus ze stond er op dat ik mocht kiezen waar onze huwelijksreis heen zou gaan. Maar het had mij om eerlijk te zijn niet eens uitgemaakt als we naar een verschrikkelijk land zouden gaan, zolang ik maar met haar samen was.