Season 2 Chapter 6

Ik schreeuwde de longen uit mijn lijf en dook lichtgevend op de Bokkenrijder af. De Bokkenrijder was totaal verblind en ik doorboorde hem met zijn eigen bijl. Ik liet zijn lichaam met een doffe klap vallen en knielde bij Geronimo neer. Ik pakte zijn hand vast en tranen stroomden over mijn wangen.
‘Zorg ervoor dat deze missie niet voor niets was’ zei hij met een bevende stem. ‘Vind de villa en maak dat je weg komt’.
Christopher knielde naast mij neer en legde een hand om mijn schouder. Geronimo zuchtte zijn laatste beetje adem uit en staarde vervolgens in het niets. Christopher ging met zijn vingers langs de ogen van Geronimo waardoor zijn ogen dicht waren.
‘Fabian’ zei Christopher ineens. ‘Ik weet dat je het momenteel heel zwaar hebt, maar we zitten aan de voet van een enorme berg’.
Ik kwam overeind en keek recht omhoog. Voor ons lag inderdaad een reusachtige berg. Toen ik beter keek, zag ik ineens een zilveren glinstering. De glinstering werd steeds groter en langzaam kreeg ik zicht op een reusachtige villa die helemaal op de topje van de berg stond.
‘Zie je de villa? Is dit de juiste berg?’ vroeg Christopher.
‘Ja’ zei ik door mijn tranen heen. ‘Hier bovenop staat de villa’.
Toen ineens ging de deur van de villa open en kwamen er Bokkenrijders naar buiten.
‘We moeten gaan’ zei ik snel. ‘Ze komen eraan’.
Christopher tilde Geronimo’s lichaam op en ik pakt vervolgens Christopher onder zijn oksels. Ik liet mijn lichaam een beetje oplichten en vloog vervolgens de lucht in, weg van de berg, en weg van de Bokkenrijders.

Na ongeveer 20 minuten kwamen we weer aan bij de hoofdstad. Het slachtveld was over en ik zag dat de lichamen van de Bokkenrijders verbrand werden. Ik vloog over de stad en streek neer op het koninklijke plein dat voor het paleis lag. De wachters kwamen meteen naar ons toe en Christopher legde Geronimo op de grond. Ik liep naar binnen, richting de koninklijke zaal. Daar zaten de rest op ons te wachten.
‘Fabian je bent terug!’ riep Vera blij.
Ik keek naar de rest en zag dat ze verschillende verwondingen in hun gezicht hadden.
‘En, hebben jullie de villa gevonden?’ vroeg Madelief enthousiast. Toen pas zagen ze dat er tranen in mijn ogen stonden.
‘Waar zijn Christopher en Geronimo?’ vroeg Liam.
‘Buiten’ zei ik met een hese stem. ‘Er is iets ergs gebeurd’.
Iedereen kwam meteen omhoog en liep achter mij aan naar buiten.

Toen we buiten aankwamen, sloeg Vera een kreet.
‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze.
‘Geronimo offerde zichzelf op, voor mij’ snikte ik.
Madelief knielde bij Geronimo neer en voelde aan zijn pols.
‘Hij is overleden’ zei ze droevig. Vera begon te huilen en zocht troost bij haar broer. Juliette en Amira legden beide een hand op mijn schouder.
‘Het is niet jouw schuld dat hij overleden is Fabian’ zei Amira. ‘Hij heeft gedaan wat wij allemaal zouden doen. Jouw veiligheid gaat boven alles. Zonder jou is er geen beginnen aan met deze oorlog. Ik vind het echt afgrijselijk voor je’.
Ik liet een klein lachje om mijn mond komen en staarde toen weer naar het lichaam van Geronimo.

De begrafenis en het afscheid van Geronimo ging erg snel. Het leek allemaal zo ontzettend onwerkelijk. Met de dood van Geronimo werd ik pas echt wakker geschut. Op een of andere manier zag ik nu pas hoe gevaarlijk de Bokkenrijders eigenlijk waren. We zaten allemaal in het koninklijke paleis en ik staarde voor me uit.
‘Ik weet dat je het erg zwaar hebt momenteel’ begon Madelief. ‘Maar ik moet weten of het je gelukt is om de villa te vinden’.
Ik keek naar Madelief en knikte. ‘Ik heb de villa gevonden. Zoals de legende al zei, was hij alleen zichtbaar voor sterren en stond hij bovenop een berg. We kunnen nu wel aannemen dat de legende waar is’.
‘Geweldig’ zei Madelief. ‘Dan kunnen we direct beginnen om een aanval te plannen’.
Vol ongeloof staarde ik Madelief aan. ‘Ik weet niet of je het door hebt, maar ik ben een van mijn beste vrienden vandaag verloren. Je hoeft niet te verwachten dat ik de komende dagen nog ga vechten’.
Ik stond op en stapte de zaal uit. Ik wilde even alleen zijn, dus liep ik richting mijn kamer en deed de deur achter me op slot.