018 || Novita Mila Motega

De daarop volgende dagen waren heerlijk, elke dag bestond uit Paul, Paul en nog eens Paul. Ik wilde alleen maar bij hem zijn en hij bij mij. Zijn vrienden hadden er nog grapjes over gemaakt, maar later vonden ze het zelf ook niet grappig meer.
We hadden met zijn allen een tussenuur en de zon scheen, dus we waren op het grasveld achter de school gaan zitten. Ik lag op mijn rug met mijn hoofd op Pauls schoot, mijn ogen gesloten.
'Hebben jullie er al een beetje zin in?' Hoorde ik Quil zuchtend vragen. 'In het kampvuur?' Vroeg Seth. Quil antwoordde niet meer, ik ging er vanuit dat hij knikte. 'Het is dat het verplicht is, anders was ik na de eerste keer al niet meer gegaan.' Zuchtte Seth vervolgens.
'Ga jij ook, Novita?' Hoorde ik Kim vragen. Ik haalde mijn schouders op, met mijn ogen nog steeds gesloten. 'Ik ben niet uitgenodigd, geloof ik.' Het bleef een lange tijd stil, waardoor ik dan toch maar mijn ogen opende. Iedereen keek op een vreemde manier naar Paul, dwingend leek het wel. 'Heb je zin om met mij mee te gaan naar het kampvuur?' Vroeg Paul zachtjes. Ik sloot mijn ogen weer. 'Het klinkt niet echt alsof je zin hebt om me mee te nemen, voel je niet verplicht.' Opperde ik na een tijdje. Hij klonk eerder alsof hij liever had dat ik thuisbleef.
Ik vond het absoluut niet leuk, maar goed, dat ging ik natuurlijk niet laten merken. 'Jawel, ik wist alleen nog niet hoe ik het je moest vragen.' Ratelde Paul er snel achteraan. 'Gewoon zo, dus.' Zuchtte Leah. 'Sorry.' Fluisterde Paul zachtjes, waardoor ik glimlachend mijn ogen opende. 'Je hoeft echt geen sorry te zeggen hoor, als je wil dat ik meega, dan ga ik mee. Wil je het niet, dan ga ik niet mee. Simple as that.' Paul glimlachte nu ook. Hij boog voorover en drukte zijn volle lippen op de mijne, met als gevolg dat ik Seth kots geluiden hoorde maken.
'Wacht jij maar, kabouter.' Seth lachte zachtjes. 'Je noemt mij kabouter maar Novita is een kop kleiner dan ik!' Riep hij vervolgens verontwaardigd. Glimlachend sloot ik mijn ogen meer, Paul negeerde Seth. Ik genoot teveel van de zon om mijn ogen te houden, bovendien was de zon ook te fel om er tegen in te kunnen kijken.
'Ik zou het fijn vinden als je mee zou gaan.' Fluisterde Paul vervolgens in mijn oor. 'Dan ga ik mee.' Fluisterde ik terug. Waarom we fluisterden, wist ik niet. Iedereen kon ons toch wel horen. Het interesseerde me verder ook niet eigenlijk.
'Dat was toch niet zo moeilijk, Paultje?' Ik voelde hoe Jared plagend op de rug van Paul sloeg, doordat Paul heen en weer bewoog. Toen ik mijn ogen opende kon ik zien hoe Paul Jared een elleboog tussen zijn ribben gaf. 'Als jullie je nou allemaal met jezelf zouden bemoeien, alsjeblieft, dankjewel.' Ik grinnikte om Pauls woorden. Hij kon het absoluut niet hebben als iemand zich bemoeide met onze relatie. Of nou ja, het was nog niet officieel. Geen van ons had echt het woord relatie in de mond genomen. Ik hoopte wel dat het officieel zou worden, maar zelf durfde ik het niet te vragen. Waarom ik dat niet durfde? No idea.


Eigenlijk is het best wel gek dat bijna niemand op Quizlet laat zien wie hij of zij echt is. Ik had er eens over na zitten denken en bijna niemand heeft een foto van zichzelf of die persoonlijke informatie compleet of naar waarheid ingevuld. Ik ook niet trouwens. Dus eigenlijk praten we met mensen waarvan we niet weten hoe diegene eruit ziet. Ik zat daar over na te denken, is toch best een gek idee? Of ben ik te filosofisch bezig, hahaha.