016 || Novita Mila Motega

Vanavond was mijn date met Paul en ik kon je vertellen, ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. De keren dat hij mij een barbie pop had genoemd, was ik niet vergeten. Ik wilde me mooi maken, maar had het voor mijn doen nog redelijk 'natural' gehouden. Ik wilde namelijk dat hij die mening over mij zou bijschaven. Alhoewel hij dat misschien al gedaan had.
Ik blikte nog een keer in de spiegel en keek naar mijn outfit. Precies op dat moment ging dan ook de bel, had ik zo lang staan twijfelen? Ik pakte gauw mijn clutch waar mijn iPhone, sleutels en geld in zaten. Ik snelde mezelf naar de deur, voor zover dat ging op die torenhoge hakken en trok hem open, waardoor Paul even verrast opkeek. Ik moest omhoog kijken om hem aan te kijken, zelfs op zulke hakken.
Zijn ogen gleden over mijn lichaam, ik zou zweren er een twinkeling in te kunnen zien. 'Je ziet er prachtig uit.' Paul had zelfs een blos op zijn gezicht, waardoor ik moeite moest doen om de vlinders in mijn buik in bedwang te kunnen houden. 'Ja? Niet té?' Vroeg ik Paul maar voor de zekerheid. Hij keek me aan alsof ik gek geworden was. 'Nee, je bent perfect.' Ik bedankte hem voor het compliment en trok mijn leren jasje aan.
Toen ik naar buiten stapte en de deur achter mij dicht trok, kon ik tot mijn grote opluchting zien dat Paul met de auto was. Dan hoefde ik in ieder geval niet met mijn korte jurkje op de motor, dan zou iedereen kunnen meegenieten van mijn ondergoed, gok ik zo.
Paul begeleidde me naar de auto, trok zelfs de deur voor me open en sloot hem weer voorzichtig toen ik eenmaal zat. Binnen no time zat hij naast me en startte de auto. We zouden uiteten gaan. Mijn ouders hadden nachtdienst, dus zouden toch pas rond een uur of vijf 's ochtends thuis zijn. Ja, ze hadden allebei nachtdienst. Meestal was dat niet zo omdat ik dan alleen thuis zou zijn, maar ik had aangegeven dat ik er zelf ook niet zou zijn, dus het was dit keer geen probleem.
Paul reed rustig over de weg en trommelde mee met een liedje dat zich op de radio afspeelde. Vanuit mijn ooghoeken staarde ik naar hem, het was zo raar dat ik me pas sinds kort realiseerde hoe knap hij wel niet was. Of wist ik het al die tijd al maar wilde ik er niets van weten?

Na een korte tijd kwamen we aan in Port Angeles en parkeerde Paul de auto op een parkeerplaats. Ik ging er vanuit dat we uiteten zouden gaan, ik had dan ook nog niet gegeten. Paul was zo snel om de auto heen gelopen en had het portier van mijn kant open getrokken, dat ik hem even verbaasd aankeek. Hij glimlachte alleen maar. Samen liepen we naar een restaurant, het zag er leuk en gezellig uit. Gelukkig niet te deftig.
'Goedenavond, wat kan ik voor u betekenen?' Vroeg een knappe serveerster ons, die wel heel geïnteresseerd naar Paul keek. Ik keek naar Pauls gezicht, maar die leek er niets van te merken. 'Ik heb gereserveerd voor twee.' De serveerster keek me afkeurend aan, ze zag Paul duidelijk wel zitten. 'Op welke naam?' Vroeg ze vervolgens, waarna ze Paul haar liefste lach schonk. Had iemand een teiltje? Ik walgde nu al van haar. Ik hoopte niet dat ze ons zo zou bedienen, voor hetzelfde geldt gooide ze GHB in mijn drinken en spuugde ze in mijn eten. Oké, dat ging wel erg ver maar het zou me niets verbazen.
'Op naam van Lahote.' Het meisje knikte en gebaarde ons om haar te volgen. Stom mens.