7.

De gangen waren nog steeds verlaten en de eerste zonnestralen kwamen net piepen. Wederom keek ik bewonderend naar het kasteel terwijl Anderling me door het doolhof van gangen leidde. Uiteindelijk kwamen we aan bij een grote waterspuwer.
‘Zak met zuurtjes,’ zei Anderling het wachtwoord. Bij haar woorden kwam de waterspuwer tot leven en onthulde de wenteltrap de erachter lag. Zonder aarzelen liep ze naar boven en ik volgde haar nieuwsgierig op de hiel. Haar bureau was groter dan ik had verwacht en was bijna volledig bezet met dozen vol ongeopende enveloppes. Tussen de wirwar van dozen kon ik echter een bureau ontwarren en samen gingen we eraan zitten.
‘Het spijt me voor de rommel, maar Hogwarts is nu eenmaal de hoofdzetel van het verzet geworden. Elke tovenaar of heks in de hele wereld schrijft me het verloop van zaken in hun gebied samen met hun kreet voor hulp.’ De troosteloze blik in haar ogen maakte dat ze er eindelijk net zo oud uit zag als ze in werkelijkheid was.
‘U doet echt fantastisch werk, mevrouw. Niemand anders zou dit zo goed kunnen afhandelen als u,’ fluisterde ik bemoedigend.
Ze glimlachte droevig. ‘Ik ben oud, Haily. Oud en moe. Dit is al de tweede oorlog die ik meemaak en het wordt me allemaal een beetje te veel. Als de situatie anders was, zou ik al jaren met pensioen zijn en van mijn oude dag genieten in mijn eigen huis, met mijn familie. Ik weet dat James Potter mijn taak met liefde en zorg op zich zou nemen. Maar mijn geweten belemmert me hiervan. Dit is niet het moment om aan mezelf te denken. Ik weet wat ik moet doen en het maakt me niet uit wat het mezelf kost. Maar soms vraag ik me af of ik eigenlijk wel iets verbeter, of dat ik mezelf dat maar wijsmaak.’
Ik knikte begrijpend. Ik wilde haar zeggen dat ze fantastisch werk deed en zoveel mensen hielp, maar ik wist dat mijn woorden niets zouden veranderen, dus hield ik maar mijn mond.
‘Maar goed, je bent hier niet om te luisteren naar het klaagzang van een oude vrouw. We zijn hier om jouw familie te zoeken.’ Ze stond op en nam twee dikke boeken uit de kast achter haar. ‘In deze twee boeken staan alle leden van de toverwereld opgeslagen. Iedere tovenaarsfamilie wordt uitvoerig beschreven. Bij iedere nieuwe geboorte wordt hij of zij er automatisch bij geschreven en het plaatje dat erbij staat groeit mee met die persoon. Helaas zullen we deze handmatig moeten doorbladeren.’ Ze gaf me een van de twee boeken – die trouwens loodzwaar waren, en opende zelf haar boek.
‘Wat is je verjaardag, liefje?’
‘Ik ben vorige week zestien geworden, op acht oktober.’
Ze knikte en in stilte begonnen we te bladeren. Bij ieder meisje dat ik tegen kwam met dezelfde geboortedatum ging mijn hart even als een razende tekeer. Maar keer op keer bleek het valse hoop te zijn. Het meisje had de verkeerde haarkleur, andere gelaatstrekken of woonde aan de andere kant van de wereld. Toen ik bijna bij het laatste hoofdstuk was begon ik de moed te verliezen. Wat als ik er niet in stond? Wat als niemand wist wie mijn familie was? Sinds ik had ontdekt dat Krempel mijn vader niet was, was er maar één ding dat ik wilde. Mijn familie vinden. Ik wilde weten waar ik vandaan kwam, hoe ik in hemelsnaam in zijn handen terecht was gekomen. Zou mijn familie nog leven en me ergens missen? Zouden ze me kunnen vergeven voor alles wat ik gedaan had, of me verachten? Of waren ze gestorven onder Krempels tirannie? Ik wilde het weten, en toch was ik bang voor het antwoord.
Toen ik uiteindelijk de laatste pagina omsloeg en daar alleen jongens aan trof, sloot ik met een diepe zucht het boek. Ook Anderling was al bij het laatste hoofdstuk gekomen en schudde spijtig haar hoofd.
‘Je staat er niet in. Dat kan maar twee dingen betekenen.’ Ze stond op en zette de boeken weer terug op de plank en nam een derde, iets dunner boek uit de kast. ‘Als je van een dreuzelfamilie komt, wat me eerlijk gezegd onwaarschijnlijk lijkt, zal het moeilijk of zelfs bijna onmogelijk zijn om je familie te vinden. Maar er is een grote kans dat je nog in dit boek staat.’ Ze legde het boek voor me neer en kwam op de stoel naast me zitten. De titel luidde “Adellijke families door de eeuwen heen – het begin van de toverwereld.”
Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Adellijke families?’
‘Haily, ken je de hiërarchie en geschiedenis van onze maatschappij voor Krempel de koning en koningin vermoordde?’ vroeg ze.
Ik beet aarzelend op mijn lip. ‘Ik weet dat Krempel ze vermoord heeft en dat de koning en koningin boven de minister staan, maar voor de rest heb ik me er eigenlijk nooit in verdiept,’ bekende ik.
‘Oké, dan leg ik het je wel even uit. Zelfs als je hier niet in staat zou je dat soort dingen moeten weten.’ Ze zakte een beetje gemakkelijk onderuit in haar stoel en ik maakte me klaar voor een lang verhaal.
‘Eeuwen geleden was de wereld er slecht aan toe. Dreuzels waren op de hoogte van tovenaars en er waren geen regels of wetten omtrent het gebruik van magie. Als gevolg hiervan was er veel misbruik van magie en dreuzels en minder ervaren tovenaars leefden in angst. Iedere dag waren er gevechten en een oorlog dreigde de aarde te verwoesten. Tot op een dag een machtig tovenaar genaamd August Melanzo naar voren trad en probeerde iedereen te verenigen en vrede te stichten. Het heeft vele jaren geduurd, maar uiteindelijk slaagde hij erin een akkoord te bereiken. Tovenaars, heksen en dreuzels sloten samen een geheimhoudingsakkoord. Tovenaars en heksen zouden niet meer toveren in het bijzijn van dreuzels en de dreuzels zouden op hun beurt hun kinderen hier niets van vertellen, waardoor ze het uiteindelijk volledig vergaten. Augustus nam de rol van koning op zich en de vrede herstelde zich langzaam maar zeker.
De nakomelingen van de koning werden van adel en uiteindelijk, doordat deze zich met de jaren uitbreidden werd deze ook in aparte, adellijke families opgedeeld. Zijn rechtstreekse nakomelingen traden in zijn voetsporen. Uiteindelijk werd het werk en de druk op de koning te veel en richtte Alexander Melanzo uiteindelijk het ministerie op. De minister werd door hem aangesteld en hield hem rechtstreeks op de hoogte van alles wat er gaande was en zo dirigeerde de koning van achter de schermen.
De rest van de adellijke familie is rijk en iedereen kijkt nog steeds naar hen op. Maar als het er op aankomt hebben ze niets te zeggen. Volgens de wet kan alleen een rechtstreekse nakomeling van August de troon claimen, anders neemt de minister zijn taak over. De koning en koningin werden samen met hun twee kinderen vermoord en daardoor eindigde hun lijn.’
Ik had aandachtig naar haar verhaal geluisterd en besefte nu pas de ernst van Krempels misdaden. Hij had de hele hiërarchie door elkaar gegooid. Ik bewonderde August. Hij had in tijden van oorlog het hoofd kunnen koel houden en had de kracht gehad om de hele toverwereld de herenigen. Iemand als hem hadden we nu ook nodig. Als ik écht in dit boek stond, was ik trots dat ik op de één of andere manier van hem afstamde.


Sorry voor dit misschien iets saaiere stukje, maar het is wel belangrijke informatie voor het verloop van de rest van het verhaal.^^