De Zuidelijke Waterstam - 20

“Oké.” Ze glimlachte. “Wat doen we in tussentijd?”
“Voor eten zorgen en observeren. En ik stuur Lizzie morgen een brief.”

Lizzie pov

Ik tuurde over de oceaan. Eindelijk, eindelijk leek aan de horizon iets te verschijnen.
“We zijn er bijna, prinses”, zei generaal Ylein. “De kapitein verwacht dat we vanmiddag aan land kunnen gaan.”
“Fijn.” Ik glimlachte, voor het eerst in dagen. De brief die ik intussen meer dan een week geleden van Yue had gekregen, had me behoorlijk verontrust. Te oordelen naar hoe de commandant zich daar gedroeg, was er zelfs geen zekerheid dat zij daar veilig was, wat evenmin gold voor Thomatio en Katara.

“We zijn er.” De loopplank werd uitgelegd en ik liep het schip is.
“Hoor eens!”, riep iemand. Iedereen werd op slag muisstil. Er klonken knallen en geschreeuw en ik zag de flitsen van een bliksem.
“Geen tijd te verliezen!”, beval ik, en zo snel ik kon liep ik in de richting van het dorp. Onderweg kwamen we niemand tegen, wat me alleen maar erger verontrustte. We zagen een groot houten gebouw een eind verderop en ik kon meteen raden wat dat was: de gevangenis. We lieten het gebouw links liggen en liepen verder.
Op een heuveltop verstijfde ik. Ik zag Katara, hoog in de lucht, in een zuil water die ze duidelijk zelf stuurde. Haar ogen lichtten op. Van daaruit stuurde ze slangen vuur naar alles binnen haar bereik: soldaten, onschuldige mensen en de huizen in de buurt. Dit kon maar één ding betekenen…
“Nee!”, mompelde ik. “De avatar-trance.”
“We moeten gaan helpen, prinses”, zei generaal Ylein.
“Nee, de soldaten wachten hier. Alleen u komt mee”, zei ik zonder aarzelen. Ik zag Thomatio naar zijn dochter toe rennen en Yue zich aan de andere kant uit de greep van een vuurnatiesoldaat losrukte. Allebei stuurden ze zichzelf ook in zo’n hoos naar boven. Samen slaagden ze erin Katara te kalmeren. Ik rende de helling af, met generaal Ylein in mijn kielzog. Yue, Thomatio en Katara werden meteen door soldaten omsingeld en uit elkaar getrokken.
“Papa! Tante Yue!”, schreeuwde Katara angstig. Ook heel wat andere mensen van de waterstam werden vastgehouden door leden van de vuurnatie, wie niet werd vastgehouden stond angstig in een groepje bijeen.