Nee, niet weer

Er word tegen hem geschreeuwd en ge vloekt. Hij word gebeten en gekrapt. Er zijn geen oudere wolven bij, die zijn op jacht, Elsa is ook mee. Geen hulp dus... En dan komt de leider van de pesters te voorschijn. Hij zecht:'wie hebben we hier? Meneertje lozer wolf zonder moeder!!' om hen heen word ge lachen. De leider bijt naar zijn voor poten hij kan zijn poten net snel genoeg weg trekken. Weer probeerde hij te bijten. Mis, en weer mis en weer. Hij word nu echt kwaad. Hij roept:' genoeg duw hem tegen de grond en zorg dat hij daar blijf liggen.' dat gebeurd, binnen een paar seconden licht hij op de grond. De leider staat boven hem en krapt over zijn neus. Een pijn schuit. Nog een keer, nog meer pijn, en dan bijt de leider in zijn neus hij piept het uit van de pijn. Om heen word gelachen, heel pesterig daar word de pijn allen maar erger van. En als of het nog niet erg genoeg is word er ook nog in zijn poten gebeten hij kan de komen de dagen niet meer fatsoenlijk lopen en rennen. En dan lopen ze weg zonder nog iets te doen, ze maken hem niet buitenwesten zo voeld hij de pijn exstra lang. Het duurd nog uren voor dat de jagers terug zijn. Hij licht dar dan met pijn en verdriet. Dit was het ergste wat hij ooit had gehad. Nooit, nee nooit zal hij hun terug kunnen pakken.

Een paar uur later komt Elsa er aan, ze ziet hem op de grond liggen bibberen en leiden. Vak voor dat hij ijndelijk buiten westenraakt kan hij nog een ding zeggen:' de training van morgen gaat toch gewoon door?' en dan zakt hij weer weg in de donkere duisternis....