Speaking books

Toen ik snel een tshirt en een simpele jeans had aangetrokken en Justin gedag had gewenst, ging ik naar mijn vakantiewerk in de bibliotheek. Ik vond van mezelf dat ik het wel goed had gekozen. Ik hield veel van boeken en het was niet echt zo hard werken, ondanks het niet echt slecht betaalt werd. Meestal moest ik boeken terug op hun plank zetten of de klanten aan hun verhalen helpen. Ik zette snel mijn fiets aan de kant en stapte of beter gezegd lìep snel binnen. De bel rinkelde niet, niet zoals in alle andere winkels. 'Lily!' riep een vrouwenstem opgelucht,'Lily, eindelijk! Waar bleef je in hemelsnaam?' Natuurlijk was het mevrouw Doyle, mijn opdrachtgever, of hoe ik haar moet noemen, Jessica. 'Sorry, sorry,'riep ik en besefte dat ik wel heel laat was. Typisch Lily, zou je kunnen zeggen,'Ik was aan het lezen.' En dat was goed dat ik dat had gezegd. Wie kon beter dan Jessica begrijpen dat de magie van boeken je laat blijven lezen? 'Is niets, meis,'zei ze glimalchend,'Voor één keer. Laat het niet nogeens gebeuren.' Ik glimlachte opgelucht. De volgdende keer was het dus wekker zetten. 'Zet eerst al deze boeken maar op hun plaats. Veel mensen lezen in de vakantie,'ze glunderde en gaf me een hele stapel boeken in een grote papieren zak. Ik bekeek ze eens grondig. De reeks van Darren Shan, Historische boeken, Een verschrikkelijke schoonheid. 'Zet ze maar terug op hun plaats,'zei Jessica vriendelijk en liep weg om de klanten te helpen. Ik keek haar even achterna en liep nonchalant met de zak naar de boekenreeks. Fantasie, Geschiedenis. Ik liep een heel eind om het allemaal te vinden. De grote zak boeken wegzetten vroeg heel wat tijd en dat de mensen altijd voor mijn voeten liepen, maakte er ook niet beter op maar het ging wel vlotjes. Tot ik het gevoel kreeg dat ik moest stoppen. Een ijskoude rilling liep over mijn rug en mijn hart bonsde als een gek in mijn keel. Verschillende stemmen fluisterden vanaf de boekenrekken mijn aandacht. 'Het werd al donker en Orpheus was er nog steeds niet. Farids hart klopte sneller, zoals altijd als de dag hem alleen achterliet met het donker. Vervloekte kaaskop! Waar bleef hij nou?' en ''Hebben ze jou als baby op je hoofd laten vallen?'snauwt Feliticy tegen Ann zodra Mrs Nightwing weg is. 'S-s-sorry.' stamelt ze. ' Waarom mocht ik niets over het boek zeggen?'' Snel liep ik naar een ander boekenrek, hopend dat het ging stoppen. Ik begon me misselijk te voelen en steunde maar op een tafel. Het moest stoppen..stoppen maar dat deed het niet. 'Edward in het zonlicht was een schok,' fluisterde een warme vrouwenstem,'Ik kon er maar niet aan wennen, hoewel ik er al de hele middag naar staarde. Zijn huid, wit ondanks de blos van de jacht gisteren, schitterde letterljk, alsof er in het oppervlak duizenden piepkleine diamantjes waren ingebed.' Het werd teveel, echt teveel. Dit kon toch niet? Het misselijk zijn werd teveel en de stemmen bonsden in mijn hoofd. Ik viel op mijn knieën neer, gepaard met een helse pijn. 'Lily!'