15.

Ondertussen was het al donderdag, de vorige dag was er niet veel gebeurt. Het was de dagelijkse routine op het werk en Steven had ik heel de dag niet tegengekomen.
Vandaag had ik een plan in mijn gedachten, ik zou het anders gaan aanpakken. Ik moest en zou Steven in mijn ' bed ' krijgen. Als ik er alleen maar aan dacht, werd ik er al opgewonden van. Het was bijna tien uur en ik was onderweg naar Steven zijn kantoor. Voor ik aanklopte deed ik eerst een knopje meer open van mijn bloes. Ik had een korte rok aan met een bloes en met stilletto hakken. Ik was er helemaal klaar voor. Toen ik binnenkwam zag ik dat Steven eens slikte toen hij mij zag. Oke ik deed hem dus al iets.
Goed in versieren was ik niet maar toch zou ik het proberen, ik kon wel de oude versiertips boven halen en dat was ik ook van plan. Toen we na een half uur nog bezig waren over hoe winsgevend de redactie was, liet ik espress mijn stilo vallen zodat ik mij wel moest bukken en dat hij een goede inkijk had in mijn decoloté. Ik keek suptiel naar hem en zag dat hij inderdaad aan het kijken was. Daarna ging ik naast hem staan en keek over zijn schouder mee naar de cijfers en begon er over te vertellen. Ik leende dichter naar hem toe zodat ik tegen hem aan stond. Ik keek eens op de klok en zag dat het bijna twaalf uur was. Veel tijd had ik dus niet meer. Na mij terug op mijn plaats te hebben gezet raakte ik hem af en toe ''perongelijk'' aan.
'Is het goed als we doorvergaderen en ondertussen wat eten bestellen?' Vroeg ik
'We kunnen ook gaan lunchen hier iets verderop en er een werklunch van maken?
'Ja, voor mij is het goed'
Toen we buiten kwamen voelde ik dat het toch nog fris was en ik had mijn jas niet mee.
Ik zat te bibberen van de koude.
'Heb je het koud?'
'Ja, maar het gaat wel'
'Kom neem mijn jas maar'
Hij legde zijn jas over mijn schouders, direct kreeg ik het warmer. Hmm.. De jas ruikt naar hem.Het ruikte naar zijn parfum en naar zijn lichaamsgeur. Een goede combinatie.
'Je ruikt lekker' Ploepte ik er perongelijk uit.
' Euh.. ja... bedankt'

In het restaurant kregen we een tafeltje een beetje afgelegen van de rest en de ober had hem specifiek met zijn naam aangesproken en Steven had echt de tijd niet gehad om te reserveren.
'Kom je hier vaker?'
'Ja, ik doe hier veel werkbesprekingen, het eten is lekker en het is rustig om zaken te kunnen bespreken'
Na het bekijken van de kaart wist ik niet wat ik moest kiezen, het zag er allemaal even lekker uit.
'Wil je dat ik de keuze maak, ik weet wat hier allemaal lekker is.'
Ik knikte. Gelukkig dat ik alles eet. Eerst kregen we een glaasje champagne.
Ik verschoot ervan dat ik mocht drinken maar Mnr. Smit zei dat het voor één keer geen kwaad kan en tegen dat we hier weg zijn het toch bijna tijd is om naar huis te gaan.
Toen het voorgerecht op tafel werd geserveert had ik er toch wel even spijt van dat ik niet zelf had gekozen, het waren Sint-Jacobschelpen en dat heb ik nog nooit gegeten.
Maar toen ik proefde was mijn spijt al rap over. Het was verukkelijk en pastte goed samen met de zoete witte wijn.
De rest van het eten was ook lekker en nu zaten we aan de koffie.
Ons gesprek ging al constant zakelijk, ik was iets aan het bedenken om het persoonlijk over te laten gaan.
Dus vroeg ik maar recht op de man af.
'Vond je de kus niet goed?'
Ik zag dat Steven verschoot van mijn vraag en hij wist even niet wat te antwoorden.
'Severine.. ik vond het fantastisch, maar het mag en kan niet'
Het was de eerste keer dat hij mijn naam uitspraak en het klonk fantastisch.
'Van wie niet?'
Ondertussen was ik hem gek aan het maken, ik was met mijn been over het zijne aan het vrijven. Zoals ik al zei, wist ik alleen maar oude versiertips.
'Ik ben je baas, het is onprofecioneel. De begeerte tussen ons zal wel overwaaien.'
'Ga mee met me naar huis, één keer?
Oké de alcohol steeg al terug naar mijn hoofd, anders zou ik dit allemaal niet gedurft hebben. Door alcohol word ik altijd opener en directer. Iets die soms niet goed uit pakt.
Ik zag hem twijfelen en dus deed ik er nog een schepje bovenop. Snel deed ik mijn schoen uit en ging met mijn voet tussen zijn benen. Het duurde niet lang of ik voelde al een bubbel.
'Sylvio, de rekening graag'
De ober noemt dus Sylvio, toen hij het zei bleef hij mij lustig aankijken.
Toen we buitenkwamen gaf Steven terug zijn jas aan mij en zo liepen we verder. Hopelijk naar mijn auto zodat we naar mijn huis konden gaan.
Eenmaal in de parking aangekomen liepen we door naar zijn auto.
'Wat doen we?'
'Wat we allebei al willen sinds we elkaar kennen' zei hij bazig