Chapter twenty-six

Ik hoop het zeg ik, en ik geef hem een kus op zijn neus. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht en ook op de mijne. We zaten te praten, als er opeens een dikke oude vrouw binnenwandelt en zegt: Ho, jullie hebben het gezellig? Sorry, dat ik dit moet verbreken, maar het bezoekuur is over..
Ah, oké, antwoord ik terug. Ik geef Justin een zoen op zijn mond en vraag aan de dikke verpleegster: Wanneer kan hij naar huis? waarop de verpleegster antwoord; volgende week woensdag pas. Och fijn, nog een volle week. Oké, ik kom hem iedere dag bezoeken. Ik geef Justin nog een kus, zwaai naar hem, en vertrek naar buiten.
Als ik thuis aankom komt m'n mama op mij afgestormt en zegt: Louise! Waar was je?! we stonden op het punt om de politie te bellen hoor!
Rustig mam, Justin is inelkaar geslagen op school, hij ligtt in het ziekenhuis.. Ik ben na school direct naar daar gereden en ben je vergeten verwittigen.
Oh, toch niet zo erg hoop ik.?
Hij staat vol blauwe plekken, en hij mag pas volgende week woensdag weg. Maar als je het niet erg vind, wil ik nu gaan slapen, ik ben nogal moe..
Oh oké, antwoord ze