Chapter O45

Jasmin

"Ja doei, ik heb geen zin in ruzie!" zeg ik en wil weg lopen. "Ik ga mee" zegt Nils en loopt snel achter me aan. "Gast, je verpest mijn leven dus ga weg" zegt Rein tegen Nils en rent achter me aan. "JONGENS ZOEK HET ZELF UIT OFZO!! IK HEB HIER GEEN ZIN MEER IN!!" schreeuw ik boos en ren huilend naar huis. Ik ren naar mijn kamer en val huilend op bed. Wat moet ik doen? Dit kan niet voor altijd zo door blijven gaan. Ik hou van Rein.. nee van Nils.. nee!! Ik weet het niet. Ik kan niet huilend op bed blijven zitten en voor me uit blijven staren. Ik kijk op mijn klok. Het is 19:00 uur. Ik ga buiten een rondje lopen ofzo. Ik loop naar buiten en precies dan begint het met regenen. Ik loop langs allemaal huizen opeens bots ik tegen iemand op en val in een plas water. "Sorry" zegt een bekende stem. Ik kijk omhoog en zie twee onschuldige ogen me aan kijken. Die ogen zijn van Rein. Hij helpt me opstaan en kijkt me in mijn ogen aan. "Uhm.. ik ga naar huis" zeg ik en wil weg lopen maar Rein trekt me terug. "Nee blijf! ik heb een verassing voor je, kom mee" zegt hij. Ik kijk hem raar aan maar loop toch mee. We lopen naar zijn huis en als we voor de deur van het huis staan. Kijkt Rein me recht in mijn ogen aan. "Jasmin alste, alsje, alsjeblieft wil je mijn meisje weer zijn?" vraagt hij en voor dat ik kan antwoorden drukt hij zijn lippen al op de mijne.