H 9

Ruby liep met een zilveren schaal naar de mam gehuld in een zwarte gewaad. Hij sprak niet toen de schaal op de breede tafel gezet werd. Hij had zich enkel omgedraaid, waarbij zijn donkere ogen zichtbaar onder de kap werden.
'Je mag gaan, neem vrij voor nu,' sprak hij en Ruby schrok hoe zijn stem ineens gewoon menselijk klonk. Ruby ging recht staan. 'Sir, mag ik misschien een vraag stellen?' vroeg ze aan de leider die opkeek.
'Een vraag, niet meer,' sprak hij, niet eens in de buitenaardse taal. Ruby kreeg het idee dat het gewoon een mens was, maar iets bleef aan haar knagen. 'Mag ik u voor een keer helemaal zien?' stelde Ruby haar vraag, maar de leider hield zijn mond.
Hij pakte met beide handen de randen van zijn kap vast en trok het naar achteren zodat zijn lichte huid zichtbaar werd. Zijn paarse ogen zonder pupil waren duidelijk onder zijn lange donkerblonde haren en de puntige oren staken door zijn haren uit. Hij zag eruit als een normale man van een jaar of vijfendertig, niet als een buitenaardse wezen. Ruby hapte naar adem en strompelde wat naar achteren.
Dit was wat ze altijd had willen zien, dit was onvoorspelbaar. Ruby boog zachtjes en schoot de deur door naar de keukens. Lijkbleek kwam ze de keukens in stormen en haar hart begon harder te slaan dan ooit.
De kok ving haar op toen ze op de grond viel. Ze voelde zich zwak, iets in haar lichaam begon raar te doen. 'Ik heb hem gezien, ik kan het gewoon niet geloven, het leek alsof alles stil stond in die ruimte, alsof daar geen tijd verstreken is,' brabbelde ze en de kok hielp haar op een stoel zitten.
'Hoe zag hij eruit, beschrijf het eens,' zei de kok en Ruby probeerde het voor zich te halen.
'Hij had lang donkerblond haar, zijn ogen waren paars, maar zonder pupil, verder had hij elfachtige oren en zijn huid was bleek, maar iets leek alsof ik hem ken,' vertelde ze, waarbij de kok in een nadenkelijke houding ging staan.
Hij was iemand die al vanaf het begin erbij was. Ruby leunde naar de man toe, en ineens schoot hem iet te binnen.
'Ruby, die man is de echtgenoot van Briz Bay, Briz was een van de overlevende die boven de grond had verkent en de buitenaardse wezens heeft terug gestuurd naar hun planeet. Ik kon alleen niet op die naam...' Nu zat de kok weer in zijn bedenkelijke houding.
'Als ik zijn naam weet, verdwijnt het weer zoals het gekomen is, ik kon er maar niet op wie hij werkelijk is.' Ruby en de kok bleven zo een aantal minuten zwijgelijk zitten, tot de deur van de keuken openging en ze allebei geschrokken hun kant op keken.
Het was de man, waarbij hij zijn kap naar achteren geslagen had. 'Vertel dit aan niemand, maar jullie hebben het recht om te weten wie ik werkelijk ben, jullie zijn ten minste een deel van het kasteel,' sprak hij en zijn ogen schoten naar de twee personen voor hem.
'Mijn naam is Sam...Sam Whinter.'