004

Het is even stil, veel te stil. Even denk ik dat Fili op het punt staat om te ontploffen, Kili is duidelijk te verbaas om op dit moment een goed antwoord te geven. Ik kijk om me heen terwijl ik mijn nagels in de palmen van mijn handen druk. Misschien had ik het toch niet moeten vertellen..
Ik zie dat Fili zijn mond opent en ik verwacht een tirade, maar dat is nietz zo. 'Lili,' zegt hij, terwijl hij zich probeert in te houden. 'kan ik met je praten? Privé?' Ik knik langzaam. Ik weet vrijwel zeker dat Fili niet geamuseerd is. 'Dit is belachelijk, Lili,' zegt Fili zacht. 'Ik ben veel van je gewend, maar dit..'
'Nou, het spijt me,' mompel ik, terwijl ik mijn armen voor mijn buik kruis.
'Waarom loog je?'
'Anders mocht ik niet mee.' Ik kijk net langs Fili, zodat ik zijn gezicht niet hoef te zien, want volgens mij is hij woedend, ook al probeert hij rustig te blijven.
'Dus daarom besloot je te liegen?' Ik knik twijfelend. Zoals hij het formuleert en de manier waarop hij praat, klinkt het alsof ik iemand heb vermoord, of nog iets ergers.
'Waarom mag ik eigenlijk niet mee?' vraag ik.
'Je bent te jong, en deze reis kan gevaarlijk worden.' Ja, vast. Ergens geloof ik dit niet. Het kan toch niet alleen dat zijn? Zouden ze me niet vertrouwen? Of komt het door het feit dat ik een meisje ben? Ze denken vast dat ik het niet aankan. 'Te jong? Ik ben maar tien jaar jonger dan Kee! Ik heb ongeveer 30 jaar ervaring met wapens en ik ben meer buiten dan goed voor me is! Ik ben niet zo kwetsbaar als je denkt! Waarom is het eigenlijk anders voor Kee?'
'Hij is gewoon ouder!'
'Er is vast nog een reden. Dat ik een vrouw ben zeker? Nou pech, ik ben hier nu al.' Ik kijk Fili aan. Hij is een geweldige broer, maar nu gaat hij wel iets te ver. Ik kan best voor mezelf zorgen, en als hij dat niet zit, heeft hij pech. Ik ben vaak genoeg naar buiten gegaan. Ik heb misschien nooit veel Orks gezien. Nooit eentje, maar ik heb op genoeg dieren gejaagd, dus ik kan goed met mijn wapens omgaan, meer dan goed, om eerlijk te zijn. Fili schudt zijn hoofd. 'Wat valt er te schudden?'
'Ik wil dat je hiernovernacht en morgen naar huis gaat.'
'WAT?! Dat kan je niet menen! Ik ben toch "te jong" om met vijftien anderen te reizen, maar ik kan prima alleen reizen?' Ik plaats mijn handen in mijn zij en kijk Fili aan. Hij maakt een grapje, toch? Hoe kan hij dit doen? Is hij niet vre,selojk onverantwoordelijk om me alleen naar huis te laten gaan? Het is minder gevaarlijk dan de reis die we gaan maken, maar toch. 'Lee, nu moet je niet zo beginnen, oké? Je gaat morgen naar huis. Ik wil dat je niet meegaat.'
'Wie denk je dat je bent, Fee?' Vraag ik geïrriteerd. 'Mam? Dan moet ik je teleurstellen, want dat ben je niet! Ik kan voor mezelf zorgen! Je zou me het kunnen laten bewijzen, maar ik merk dat je me niet vertrouwt. Heel erg bedankt.' Ik draai me om en ren naar de kapstok. 'Lee!' Ik negeer Fili en trek mijn mantel van de kapstok. 'Lili, alsjeblieft! Ik bedoelde het niet zo, maar je moet begrijpen dat ik je gewoon niks kan laten overkomen. Dan zou dat mijn schuld zou zijn.'
'Nee, dat ziu dan mijn eigen schuld zijn,' zeg ik, terwijl ik mijn mantel om mijn schouders sla. 'Maar het heeft geen zin meer. Je wilde me toch weg hier? Je wilde toch dat ik naar huis ging? Nou fijn voor jou Fili, ik ga.' Ik draai me om en negeer Fili. Ik hoor vaag Kili's stem als ik de deur opentrek en naar buiten ren.