De indeling (hfst 4.6)

Eenmaal in de kerkers aangekomen, stond professor Slakhoorn ze al op te wachten, ze waren namelijk de eerste leerlingen in het lokaal. Toen ook alle andere leerlingen binnen waren gekomen, sprak de professor: “ Beste leerlingen, voor iedereen die mij nog niet kent, ik ben Hildeband Slakhoorn, ik woon in Londen en ben jullie leraar in toverdranken. Ook ben ik afdelingshoofd van Zwadderich, want je zou het niet zeggen, maar ja ik heb hier op Zwadderich gezeten. Ook ben ik dol op toverdrankjes. Inmiddels ben ik al negentig jaren oud. “ de meeste leerlingen waren bijna in slaap gevallen na de te lange intro van Hildebrand. “ Vandaag heb ik wat vreemde drankjes meegenomen, “ begon de professor. “ Een daarvan is de alom bekende liefdesdrank: Amortentia. Deze drank is erg gevaarlijk, maar toch wil ik iemand vragen om te ruiken waar het naar ruikt. “ zei professor Slakhoorn. Hij wees Albus aan. Toen Albus eenmaal naar voren was gekomen, zei hij: “ Volgens mij ruikt het naar benzine en net gewassen kleding. “ waarop de professor vroeg of Roos naar voren wilde komen. “ En hoe ruikt het volgens jou, mevrouw Wemel? “ vroeg de professor “ Ik vind het ruiken naar gemaaid gras en heeft ook zeker de lucht van een pas geprint boek, maar het meeste ruik ik nog een vers glas pompoensap. “ zei Roos.
“ Zozo, mevrouw Wemel, u bent precies het tegenovergestelde van uw moeder, “ zei de professor. “ Weet iemand hoe het komt dat meneer Potter en mevrouw Wemel twee verschillende dingen roken? “ vroeg de professor. “ Ik wel, “ zei James, ondanks dat dit zijn eerste les toverdranken was. “ Ik denk dat het komt doordat het een liefdesdrank is dat het voor iedereen anders moet ruiken anders wordt je niet verliefd, alhoewel het creëert geen echte liefde maar een sterke obsessie of bevlieging. “ zei James allemaal in een adem. “ Dat was een volle mond, hoor, broertje. “ zei Albus. “ Ah joh, zeik niet zo “ zei James geïrriteerd.