Hoofdstuk 5 - training

Ik zie Emely rennen. Ze is heel snel. Ze springt met gemak over de stenen heen en de pijlen ontwijkt ze heel gemakkelijk. Er word een pijl geschoten, maar dat gaat haar makkelijk af. Ze springt er met een sprongetje overheen. Dan rent ze verder. Ze besluit halverwege een handstand te maken. Misschien omdat ik een salto deed. Beroepstributen willen altijd het beste kunnen. De handstand is alleen een beetje scheef waardoor ze bijna verkeerd terecht komt. Emely weet toch haar evenwicht te vinden en sprint gauw naar het einde. Dan loopt ze tevreden naast de baan.
Ik ga aan tafel zitten bij Damian. Hij heeft gevraagd of ik bij hem wou eten en daarna met hem wou trainen. Ik zou hem helpen met messenwerpen en hij mij met boogschieten. Rechts van onze tafel zitten de beroeps te lachen. Ze kijken soms onze kant op. ''Zo Selena, ik heb je zien trainen, niet verkeerd'' zegt hij. Hij snijd zijn brood en smeert er jam op. ''Ach valt wel mee'' zeg ik. ''Valt wel mee?!'' Hij is heel verbaast. Hij kijkt me aan en dan dringt het tot hem door. ''Oke'' zegt hij emotieloos. ''Hoe was jou training?'' vraag ik. Voor Damian antwoord kan geven komt een meisje met bruin haar langs naar onze tafel. Dan weet ik wie ze is; Donna uit 2.
''Mogen wij erbij?'' vraagt ze. ''Ja, is goed'' zeg ik. Donna, Emely, Scott en Finn schuiven bij ons aan. ''Zo 12, hoe was je training?'' vraagt ze. Ik verwacht dat Scott Damian een klap gaat geven, maar hij reageert helemaal niet op Damian. ''Ging wel goed''. Ik klink emotieloos. De 4 tributen delen een blik met elkaar en daarna focussen ze zich met hun maaltijd. Donna neemt een slok van haar vruchtensap. ''We hebben je gezien. Best goed''. ''Bedankt'' antwoord ik. ''Heb je die uit 3 gezien? Hij rende de baan op en werd vol op geraakt met zo'n pijl, echt faalend'' zei Fin. '' Haha , vertel mij wat. Hij werd helemaal rood toen hij voorbij liep!'' zegt Emely. Fin, Damian en Scott bulderen van het lachen. Ik moet ook lachen alleen niet zo hard. Ik eet mijn brood met aardbijenjam op en neem een paar slokken van mijn ijsthee. Ik hoor een woedende schreeuw. Ik kijk geschrokken de kant op.
Een 18 jarige tribuut met zwart haar en ijsblauwe ogen staat boos op en loopt naar een andere tafel. ''Fuck you!'' schreeuwt ze naar een jongen die net bij haar aan tafel zat. De jongen scheelt het blijkbaar niks want hij eet gewoon verder. ''Dit zou nog eens een interessante Spelen kunnen worden dit jaar'' vind ik. De andere knikken instemmend. ''Selena, wil je zo met ons trainen?'' vraagt Emely. ''Ik vind het best, alleen Damian...'' Damian haalt zijn schouders op. ''Het is goed train jij maar met hun, we trainen wel een andere keer samen''. Ik wil net vragen of hij niet mee kan trainen maar dan is het tijd om verder te trainen.
We lopen naar het klimonderdeel. Het is een lang net waar je omhoog moet klimmen. ''Zo, wie gaat eerst?'' vraagt Donna. ''Ik ga wel'' zeg ik. Ik pak het touw beet met mijn handen en begin te klimmen. Ik zwaai naar boven met een hoog tempo. Voor ik het weet ben ik bij het einde. Ik kijk naar beneden. Ik zie Emely, Scott, Finn en Donna naar boven kijken. Ze lijken best klein vanaf hier. Ik ben helemaal bij het dak. Ik zie Damian boogschieten. Hij raakt zijn doel midden in de roos. Ik ga weer naar beneden. Bij anderhalve meter boven de grond spring ik eraf. Dit kleine stukje heeft niet echt nut om nog naar beneden te klimmen. ''Wie gaat er nu?'' vraag ik. Finn loopt naar het net. Hij trekt zich heel gemakkelijk naar boven. Wat hij doet lijkt meer jezelf naar boven trekken met je armen dan je voeten gebruiken. Ach misschien wilt hij stoer doen ofzo. Daarna gaat Scott. Hij klimt er ook met gemak in. Vervolgens gaat Donna. Ze is heel snel en is voor ik het door heb helemaal boven. Uiteindelijk gaat Emely. Ze klimt naar boven. Volgensmij vind ze dit best lastig... Het begin gaat goed maar dan is ze in het midden en valt ze bijna. Ze wist zich nog net vast te houden aan het touw en haar voeten terug te leggen.
We zijn nu bij het boogschieten. Ik weet hoe ik zo'n boog moet vasthouden en moet schieten, maar dat was het wel zo'n beetje... Ik laat de pijl vliegen. Het land in de buik van het doel. Ver van de roos. Fin komt naar me toe. Hij staat vlakachter me en houd mijn handen vast en laat zien hoe ik mijn pijl moet richten en laten vliegen. ''Oke, we laten m nu los'' zegt hij. Ik voel Donna geamuseerd kijken. Ik probeer het en de pijl beland in de roos. Nu probeer ik het zelf. Ik concentreer me op het doel. Ik laat mijn pijl door de lucht vliegen. Het beland met volle snelheid in de roos. Niet precies in het midden van de roos, maar net eronder. Woow, dit is best goed denk ik. ''Bedankt Fin'' Ik klink dankbaar en tevreden. ''Geen probleem'' zegt hij aardig. Ik zie vanuit mijn ooghoek Damian staren naar mij en Fin. Ach Damian wat maakt het uit? 23 van ons gaan toch dood denk ik.