Hoofdstuk 4 - training

Ik zie nog hoe Scott, de beroepstribuut nog woedend Damians kant op kijkt. Damian gaat weer in de rij staan alsof er niks is gebeurd. Ik loop naar voren en pak een paar messen. Natuurlijk de scherpste. Ik hoop vurig dat het wat word. Soms jaag ik wel. Alleen wanneer het echt nodig is en we geen geld op zak hebben. Dan pak ik de scherpste messen en ga er vandoor naar het bos. Ik kan moeilijk met een pijl en boog omgaan dus dat word niks. Ik sta geconcentreerd voor me uit te staren tot alles is uitgeschoven. Ik pak het mes stevig beet en werp het met volle vaart. Het mes beland midden in de roos. Oke, ik moet zo doorgaan als ik echt een goede indruk achter wil laten denk ik. Nog drie messen... Ik werp meteen weer een mes op mijn doel. Alweer recht in de roos. Dit word makkelijk als ik de hele tijd blijf staan... Ik moet ook wat uitdaging hebben! Ik maak een koprol naarvoren en werp het mes meteen naar het hart zodra ik net heb gerold. Het mes beland in de roos , het is alleen net aan. Ik werp weer als verwacht naar het doel.
Ik voel dat de beroeps naar me staren. Ik probeer hun te negeren. Als slot draai ik een rond en meteen vliegt het mes zo de roos in. Ik kijk tevreden naar mijn doelwitten. Al mijn messen zijn beland in de roos. In de arena moet ik messen proberen te grijpen, dan word het wat makkelijker aangezien ik van een afstand kan werpen... Ze staren nog steeds naar mij... Ik word er bang van en probeer zovaak mogelijk uit de buurt te blijven. Ik wou opvallen, maar dit word mij te eng... Ik zie Scott uit District 1 kijken. Naast hem staat Emely. Ze heeft blond haar en abnormaal groene ogen. Ik weet niet wat ik van haar moet denken... Daarnaast zie ik Donna en Fin uit 2. Donna heeft net als Emely ook blond haar. Ze heeft donkerbruine ogen. Fin heeft bruin haar met lichtbruine ogen. Ik loop langs Damian. ''Woow, goed hoor 12'' fluisterd hij. ''Je hebt echt de aandacht van de beroeps''. Ik loop verder. Ik weet niet of ik dat nou wel wil... Als ze besluiten om mij in hun groepje te nemen zou dat altijd handig uitpakken, maar als ze nu een hekel aan me hebben dan zal ik het niet lang uithouden in de arena. Ze doen dan alles om mij te vermoorden.
Ik besluit om het ontwijken te oefenen. Er staat niet zo'n grote rij dus ik ben snel aan de beurt. Het is een lange baan met een stenen waar je op moet springen terwijl je rent. Als je rent en springt is er zo'n digitaal oranje mens die zijn wapens op je afvuurt. Die moet je ontwijken. Er word van 3 tot 1 afgeteld. De piep gaat en ik sprint naarvoren. Ik duik verschrikt naar benede als ik zie dat de pijl mij bijna geraakt heeft... Ik spring naar de steen, maar ik glijd er bijna vanaf. Dit is een van de moeilijkste onderdelen voor mij... Terwijl ik mijn best doe ik niet uit te glijden terwijl ik van steen naar steen spring word er weer een pijl op mij geschoten. Gauw spring ik erover heen. Ik land wel op mijn benen maar het scheelt niks of ik val op de grond. Ik spring van de laatste steen. Ik sprint gauw verder. Ik heb eindelijk niet gladde grond onder mijn voeten. Alweer vliegt de pijl door de lucht recht op mij af. Ik besluit er een mooie show van te maken en eindig met een salto die net een centimeter bij landing de pijl ontwijkt. Ik ren zo hard ik kan en ben er bijna. Er zijn blijkbaar niet genoeg pijlen op mij geschoten want er vliegen er nu twee achter elkaar door de lucht. Gauw maak ik een rol en ren gauw verder. Uiteindelijk ben ik er.
Ik loop naast de baan en zie een jongen best hard rennen. Dan word er een oranje pijl op hem geschoten die de jongen niet had verwacht... De pijl knalt tegen hem aan en de jongen valt op de grond. Pijnlijk denk ik bij mezelf. Ik ben dankbaar dat ik niet ben geraakt... De jongen staat weer op maar ik zie wel dat hij pijn heeft. Zodra ik langs de rij loop zie ik Scott, Emely, Donna en Fin. Ze hadden mij dus weer in de gaten gehouden... Okee dit is gewoon eng!